A tutaj opis filmu: W obliczu tajemniczej epidemii ślepoty, władze decydują się poddać chorych kwarantannie, w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym. Wraz ze wzrastającą lawinowo liczbą pacjentów załamuje się system szpitalny zaczyna brakować jedzenia, warunki stają się tragiczne, zmarli leżą niepogrzebani. Koszmar nasila się, gdy buntowniczy pacjent (Gael Garcia Bernal) posuwa się do niewyobrażalnej brutalności, żeby przejąć kontrolę nad szpitalem i resztkami żywności. Na szczęście, dla pozostałych pacjentów, kwarantannie zostaje też poddany trzeźwo myślący lekarz (Mark Buffalo), w ślad za którym do szpitala przedostaje się jego zdrowa żona (Julianne Moore). Wzajemnie, prowadzą pozostałych do walki, rzucając na szalę całą odwagę, jaką jeszcze w sobie mają, aby uwolnić się z tego piekielnego więzienia i powrócić do ludzi. Ta podróż zaprowadzi ich do świata, w którym nie ma ludzkich pragnień i słabości, do świata, w którym będą musieli na nowo odkryć dawno zapomnianą ludzką przyzwoitość i wrażliwość.
Film dostał nominacje do Oscara. Skupiono się w nim na oddaniu zachowań ludzkich w obliczu katastrofy. W filmie nie mamy wyjaśnione skąd wzięła się choroba i dlaczego tak po prostu po jakimś czasie znikła. Film ujawnia nieobliczalne zachowanie człowieka w trudnych momentach, to że potrafi przemienić się w okrutnego oprawcę wykorzystującego sytuację dla swoich korzyści lub w osobę, która mimo wszystko zachowuje swoją ludzką godność i jest gotowa nagiąć swoje zasady moralne aby pomóc innym.
No mnie się średnio podobał film, brakowało mi wyjaśnienia, skąd się wzięła ta choroba i dlaczego zniknęła. Ale nie czytałam książki, więc pytanie: po obejrzeniu ekranizacji nadal warto po nią sięgnąć, nie będzie przypadkiem nudna? Bo trzeba jednak przyznać, że film zapada w pamięć .
Początek zapowiadał się ciekawie ale wydaje mi się, że w filmie nie chodziło o sam film i skąd, co i dlaczego ale o ukazanie tego jak człowiek zachowuje się w wypadku takiego zdarzenia - to było przesłaniem. Potrafimy się zmienić w oprawców albo wytrwać w reprezentowanych przez nas wartościach w takich sytuacjach. Wszystko zależy od nas samych jak się zachowamy.
Pewnego dnia na nienazwane miasto w nienazwanym kraju spada epidemia białej ślepoty. Bez ostrzeżenia dotyka ludzi zajętych zwykłymi, codziennymi sprawami, nie oszczędzając nikogo - starców, dzieci, kobiet, mężczyzn, osób prawych i z prawością mających niewiele wspólnego, słabych i silnych. Władze w pośpiechu zamykają pierwszą grupę w nieczynnym szpitalu psychiatrycznym. Z dnia na dzień ta zamknięt...
.
Ocena czytelników: 4.92 (głosów: 33)