Najnowsze recenzje książek

W książce pt. '' Cień. Mroczna pokusa'' autorstwa Mariki Ciok, w której przedstawia ona tajemniczą zapowiadającą się historię o bohaterach, którzy poszukują, właściwej drogi do odnalezienia siebie wzajemnie nie znając do końca swojego pochodzenia. Losy głównej bohaterki imieniem Evelyn nastolatki toczą się tutaj wokół niej oraz nowo poznanego chłopaka imieniem Lucas. Od samego początku występująca u bohaterów nazwałabym, to bramą do pokonania wielu przeszkód podobała mi się. Spodobało mi się...

"Obrazek z lat głodowych" to bardzo smutna, wstrząsająca nowela. Pani Eliza przedstawia i porównuje dwa światy. Pierwszym są biedni chłopi a wśród nich młoda para: Hanka i Wasylek. Kochają się miłością piękną, wrażliwą, dzielą się odrobinami jedzenia. Marzą o wspólnej przyszłości. Drugim światem są bogaci mieszkańcy dworku. Grają na fortepianie, czytają książki, bawią się, jeżdżą na zagraniczne wycieczki i cieszą beztroskim życiem. Chłopi tymczasem przymierają głodem a prócz tego muszą ciężko p...

Książkę najlepiej zrozumieją Ci którzy kochają film, znają wielu aktorów z wcześniejszych lat. Jest ona dla tych, którzy chcą zaczerpnąć wiedzę o tym jak wygląda świat aktorski od strony kulis. Momentami jest wiele opisów, które dla przeciętnego widza niekoniecznie są istotne. Na początku kusiło mnie, żeby je pominąć, bo wiele nazwisk kompletnie mi nic nie mówiło, a opisy były dość długie. Jednak główne wątki mnie wciągały, dlatego chętnie przeczytałam całą pozycję. Musze się przyznać, że byłam...

Wraz ze zbiorem opowiadań "Zniknięcie słonia" zacząłem doceniać nieskazitelnie piękne pióro Haruki Murakamiego. Dotąd nudziły mnie opisy zwyczajnego życia i codziennych czynności. Po raz pierwszy się nimi rozkoszowałem, sprawiały że i ja doceniłem zwyczajność, brak dramatyzmu. A jeśli chodzi o magię odrealnionych scen, (w których tylko z pozoru wszystko staje na głowie, w istocie ma sens głębszy) to ją uwielbiam. I już marzę by wrócić do niej w następnej książce. Wielokrotnie miałem przyjemność...

Jak wspaniałą erudycją popisał się peruwiański pisarz, jakież fascynujące obrazy namalował słowami, tak rzadkimi że jednoznacznie wskazującymi na ogrom wiedzy jaką posiadł i którą z lingwistyczną swobodą i swadą nam przybliża. "Szelmostwa..." peruwiańskiego noblisty, są w mojej ocenie dziełem niezwykłym, zarówno dzięki zapierającemu dech ładunkowi intelektualnemu jak i emocjami ściskającymi serce. Życie Ricarda, którego poznajemy jako limeńskiego piętnastolatka, zakochanego po uszy w Chilijecz...

Powszechnie - Chmielarz nie zawodzi, jest naszą polską Agathą Christie, ma swój styl, utrzymuje książki w stałej konwencji... I to póki co było dla mnie dobre, po kilku pozycjach tego już oczekiwałam. Druga część "Cyklu o Bezimiennym" (swoją drogą, czy ta nazwa powstała już po wydaniu "Prostej sprawy" na podstawie odczuć czytelników?) bardziej niż pozostałe nudzi i rozwleka się. Taki urok, ale relacje innych bohaterów wprowadzają dla mnie chaos. Niemniej, na treści się skupmy, a jest na czym, b...

Czytając „Dziewczynę z Paryża” rozmyślałam nad tym, ile możliwości daje pisarzowi sceneria wojny. Szczególnie motyw okupowanego miasta jest świetnym polem do ukazania wielu silnych emocji. Obserwujemy życie bohaterów, które na pozór jest normalne, a jednak towarzyszy im ciągłe napięcie i strach. A co jeśli ten strażnik na ulicy zwróci na mnie uwagę? A jeśli nie przepuści mnie dalej? Nawet każde pukanie do drzwi wywołuje popłoch w domownikach… Do tego dochodzi działanie w ruchu oporu albo często...

"Usta rzeźbiarki" to pięknie opowiedziana historia jeszcze piękniejszego życia Aliny Szapocznikow. Wydaje mi się, że wybór takiej a nie innej formy był wyrazem głębokiego uznania jednej artystki dla drugiej. To epika flirtująca z liryką, zabawa słowem i mnóstwo trafnych przemyśleń, które zmuszają czytelnika do zastopowania. To nie jest łatwa lektura, nie raz trzeba pewne fragmenty przeczytać ponownie, żeby po pierwsze ułożyć sobie dobrze w głowie wydarzenia z życia bohaterki, a po drugie "rozsma...

Jak ważna jest, we współczesnym świecie różnorodność przekonaliśmy się o tym nieraz. Czy zadawaliśmy sobie pytanie o tym, czy coś wiemy na temat różnorodności, jak na nią reagujemy, czy ją rozumiemy i czy potrafimy rozmawiać z dziećmi, że pomimo koloru skóry, pochodzenia, religii, jesteśmy tacy sami? Należy znaleźć zawsze czas, aby porozmawiać z dziećmi na trudne tematy w dobie współczesnej i nowoczesnej technologii, aby później nie były zaskoczone niewiedzą w tym niełatwym do zrozumienia na pi...

Mimo że fabuła powieści niespiesznie się toczy, tak jak życie nad Bugiem, czytało mi się ją z wielką przyjemnością. Dużo w niej prześmiesznych scen i postaci jak na przykład policjant Trembowiecki. Do tego senna, zapyziała wieś Mielnik n. Bugiem. Książkę napisano zaledwie 15 lat temu, a czułem jakbym cofnął się w czasie co najmniej dwa razy tyle. Policję przedstawiono jako nieudolną, funkcjonariuszy jako półgłówków, a metody pracy przypominały te z epoki PRL-u. Mam wrażenie że pisarka nie fantaz...

Tytułowy "Człowiek, który widział więcej" ma na imię Augustin, to osoba na wskroś nieszczęśliwa, bezdomny, osierocony, odtrącony przez społeczeństwo, wyśmiewany i poniżany, ciągle głodny. Posiada jednakże unikatowy dar, widzi zmarłych, tych którzy nie do końca odeszli. Nie wszystkie dusze mogą odejść, nie pozwalają im na to bliscy, nie mogący pogodzić się ze śmiercią, mający do nich żal. Augustin pracuje w brukowcu, bezduszny szef posyła go na ulicę by tam szukał materiałów, potrącony przez Hosi...

"Gone. Faza pierwsza: Niepokój" jest pozycją wartą polecenia. Napisana z myślą o 15-latkach, nie straci zbyt wiele, gdy zabiorą się za nią osoby starsze. Tą pełną niecodziennych przygód i suspensów powieść utrzymano w niepokojącym klimacie, równoważonym przez łagodne opisy. Pomysł na cykl, bardzo przypomina ten jaki miał Stephen King w "Pod kopułą". Tak samo i tutaj mamy kopułę, przez którą odcięci się bohaterowie. Co ciekawe Gone w oryginale wydane było wcześniej, ledwie o pół roku. Pewnego...

"Świąteczny dyżur" to fragmenty szpitalnego dziennika, konkretnie przepracowane dniówki autora w okresie bożonarodzeniowym. Rozdziały są króciutkie i dowcipne, humor autora sprowadza się do wyszydzania innych, uwypuklania głupoty i lekkomyślności. Nie raz i nie dwa pojawia się coś obrzydliwego albo z podtekstem. Znalazłam informację, że autor nie jest już lekarzem, przerzucił się na karierę stand-upową. Cóż, to wiele wyjaśnia! Wyobraźcie sobie, że taką treść przenosimy na scenę kabaretową, aż s...

Czy wiecie, dlaczego śmiejemy się, gdy ktoś nas łaskocze, ale sami nie potrafimy rozbawić się w taki sposób? A może wiecie, dlaczego jedna ręka dominuje nad drugą? Nie? Ok., to teraz trochę z innej beczki. Czy wiecie, dlaczego puszczamy bąki, mamy czkawkę i wymiotujemy? Jeśli nie znacie odpowiedzi na powyższe pytania, a chcielibyście posiąść taką wiedzę, to polecam waszej uwadze książkę Nic, co ludzkie, nie jest ci obce, która wyszła z pod pióra duetu C. Pratt Nicolson i Dianne Eastman. Pierws...

„Zakon Dobrego Imienia Pana”, to książka, która mnie „przywołała”, gdy pierwszy raz ujrzałam ją na stronie wydawnictwa. Opis interesujący i przykuwający uwagę. Po przeczytaniu książki musiałam stwierdzić, że nie tego się spodziewałam. Czy treść mnie rozczarowała? Wręcz przeciwnie! Allen Mironom to pseudonim literacki poety, pisarza i publicysty. Zajmuje się pracami nad pokojem, miłością, zrozumieniem i potępieniu wojen. Na swoim koncie ma wiele dzieł zarówno poetyckich jak i prozatorskich: „De...