Najnowsze recenzje książek

Jo Nesbø znów mnie zachwyca, tym razem za sprawą "Pentagramu" Autor opisuje wszystkie sceny dokładnie, bardzo wiarygodnie, każdy detal jest na swoim miejscu. Mam wrażenie że autor wzoruje się na dobrych klasykach literatury. Jego pióro wciąga i trzyma w napięciu. Bohaterowie są bardzo wiarygodni, są osobami mającymi problemy takie, jakie mają zwyczajni ludzie. Najciekawszy był dla mnie Harry Hole, czterdziestoletni, bardzo wysoki śledczy, którego jednym z długiej listy problemów był alkohol. Al...

"Ostatnia piosenka" to moje piąte spotkanie z twórczością Nicholasa Sparksa. Tym razem jestem rozczarowany. Prawie wszystkie postacie są nijakie, na czele z nastoletnią Ronnie Miller. Sposób prowadzenia pióra także mi się nie podoba, jest bardzo prosty. Powieści brak klimatu, nie wspominając o poetyczności opisów. Gdzieniegdzie odczuwałem napięcie, ale trochę zbyt rzadko. Autor pozytywnie ocenia ludzką kondycję moralną i to mi się podoba. Ceni bardzo więzi rodzinne. Jednak pisarz zamieścił kilka...

"Akademia Antypatii" podobnie jak inne książki z cyklu "Seria Niefortunnych zdarzeń", jest bardzo smutną historią. Od początku nad sierotami Baudelaire ciąży fatum. Tak samo i tym razem ich los jest przykry, ciężki, pechowy żeby nie rzec straszny. Książka jest napisana zwięźle i trochę trudno doszukać się w niej klimatu, nastrojowości. Postacie są ciekawie nakreślone, przerysowane i przez to konkretne. Autor jak zwykle pozwala sobie na przerywanie opisywania przedstawionej przez siebie histori...

"Morderca bez twarzy" to dopiero moje drugie spotkanie zarówno z piórem Henninga Mankella, jak i postacią komisarza Kurta Wallandera. Kryminał podobał mi się wprawdzie dużo bardziej niż "Psy z Rygi" ale jednak i tu było dosyć dużo momentów w których się nudziłem. Postacią którą upodobał sobie autor, przez co najdokładniej ją opisał jest śledczy Kurt Wallander. Mimo że to postać podobna do przeciętnych ludzi, nie potrafiłem się z nią utożsamić. Kurt Wallander jest trochę za sztywny, poważny, drę...

"Nowy wspaniały świat" to przerażająca powieść dystopijna. Należy od wielu lat do klasyki, gdyż wydana po raz pierwszy była w 1932 roku, a już w następnym dostępna w polskim wydaniu. Przedstawia Świat w roku 2541 n. e., czyli 632 ery Forda. Ludzie nie rodzą się już żywo rodnie, lecz zarodki są umieszczane w butelkach. Owe zarodki poddawane są różnym zabiegom warunkowania, tak by z nich wyrośli ludzie którzy będą mogli dobrze służyć systemowi. Zarówno poprzez pracę, uległość wobec ideologii czy...

"Tajemnica nawiedzonego zwierciadła" to detektywistyczna powieść młodzieżowa. Pełna jest przygód, które trzymają w napięciu i mrożą krew w żyłach. Ta dosyć krótka powieść jest bardzo dobrze skonstruowana i wciąga z każdą stroną coraz bardziej. Jest napisana lekko i zwięźle, jak typowa powieść przygodowa dla młodych. Akcja toczy się w Stanach Zjednoczonych a dokładniej w Kalifornii, zapewne w latach siedemdziesiątych. Trzej detektywi to osoby inteligentne, odważne, uczciwe i dobre. Które konsek...

Książka "Baśnie Barda Beedle'a" składa się ze wstępu, pięciu baśni, oraz komentarzy Albusa Dumbledore'a, do każdej z nich. Mówią o magii, trudnych relacjach czarodziejów z mugolami, magicznych przedmiotach, a przede wszystkim o nas samych. Owe baśnie są raczej krótkie, krótsze od komentarzy do nich. Cztery ma zakończenia szczęśliwe, jedno niestety nie. Lepiej czytało mi się same baśnie niż komentarze, ale te drugie dobrze opisywały każdą z baśni. Ja osobiście najbardziej lubię baśnie Hansa Chri...

"Ciekawe czasy" to kolejna książka Terry'ego Pratchett'a którą jestem zachwycony. Czyta się ją lekko i bardzo przyjemnie. Przygody jakie przeżywamy z bohaterami może nie są powalające, ale styl w jakim powieść jest napisana jest świetny. Z każdą stroną byłem coraz bardziej pochłonięty tą historią. Działo się to także za sprawą licznych suspensów. Postacie są tak wyraziste i pełne cech ludzkich, że uważam iż Terry Pratchett był świetnym obserwatorem człowieczej psychiki. A także praw jakimi rzą...

"Atramentowe serce" jest dobrze napisaną książką dla dzieci i młodzieży. Na mnie nie wywarła wielkiego wrażenia, mimo tego że lubię książki dla młodych. Akcja toczy się raczej szybko, najpierw w Niemczech, następnie we Włoszech. Ta pięćset stronicowa powieść napisana jest, bardzo plastycznym, czasami poetyckim językiem. Bohaterowie są ciekawie skonstruowani, ale ich indywidualność szwankuje w wyniku słabych dialogów. Wiele postaci wyraża się w podobny sposób. Chyba najoryginalniejsza jest Cioci...

Język tej długiej powieści jest bardzo brzydki, pełen przekleństw, brzydkich epitetów, plugawy. Pan Ziemiański ma dobre ucho jeśli chodzi o dobór słów w dialogach, ludzie na co dzień często podobnych sformułowań używają. Autor odkrywa zarówno naszą ciemną jak i jasną stronę, z tym że tej pierwszej dużo więcej. Akcja toczy się w bliżej nieokreślonym czasie, chociaż trafniej jest napisać wcale nieokreślonym. Wojny jakie się toczą, jak zwykle we fantasy, toczą się za pomocą, mieczy, kusz, tarcz, ko...

"Spotkanie nad morzem" jest wzruszającą powieścią napisaną dla młodych. Mnie jednak nie przekonała, szczerze mówiąc nudziłem się. Książka została wydana po raz pierwszy w 1962 roku, czyli 56 lat temu i patrząc na jej dzisiejszą popularność, przetrwała próbę czasu. W odbiorze utworu przeszkadzało mi ciągłe zmienianie czasu narracji, z przeszłego na teraźniejszy i odwrotnie. Zdarzało się często, że zdanie zaczynało się w czasie przeszłym a kończyło w teraźniejszym. Dialogi są niewątpliwie atutem,...

"Mechaniczny Anioł" to powieść stanowiąca bardzo dobry początek prequelu Darów Anioła. Język jakim posługuje się Cassandra Clare, tworzy tak barwne, plastyczne, namacalne obrazy, że nie miałem problemów z wyobrażeniem ich sobie. Postacie tu występujące, są zręcznie wykreowane. Wokół najważniejszych unosi się woal tajemnicy, który zakrywa motywy ich działań, prawdziwą naturę jak i rolę w opisanej historii. Książkę czyta się szybko, jest napisana z niekłamanym polotem literackim. Akcja osadzo...

Prze-nudna książka, prze-prosty język, wręcz prostacki. Bez cienia polotu, sztuka to arcy-kiepska. Źle się ją czyta, męczy, z czytaniem to nie ma wiele wspólnego. Harry ma znów kłopoty, jego dziecko Albus, jest przeklęte. Najmłodszy potomek nie cierpi swojego ojca, niczego nie cierpi. To życiowa fajtłapa, jednak w sztuce odegra pierwsze skrzypce. Powieści o "Harrym Potterze" było siedem, ta tylko z nazwy sztuką. Nic dobrego nie wniosła, jest jedynie niestrawnym deserem, po wspaniałym obiedzie....

Malarz i niewidoma, a właściwie ociemniała. John dla Niej Jacques i Mirabelle. On niegdyś małżonek, ojciec, bardzo ceniony pracownik o unikalnych zdolnościach. Człowiek sukcesu, który poznając Mirabelle mieszka na dziko na strychu i żyje jak kloszard. Ona, córka żołnierza poległego w II Wojnie Światowej, jej matka popełniła samobójstwo. Szok jaki przeżyła, patrząc na martwe ciało matki leżące w wannie pełnej krwi, odebrał jej wzrok. Jednak mimo tragedii nie zgorzkniała, karmi i opatruje gołębi...

"Ronja córka zbójnika" jest powieścią przedstawiającą losy Ronji, córki Mattisa i Lovis. Od niezwykle dzikiej, huraganowej, burzy, podczas której przyszła na Świat tytułowa bohaterka. Po czas jej młodości, kiedy to nie uświadamiając sobie tego kochała Birka jej rówieśnika. Powieść mówi o sile miłości, która przerodzona w czyn może uratować komuś życie. Która umożliwia zdrowe relacje, która jednoczy. Książka jest napisana zwięźle, ciekawie a jednocześnie jest łatwa w odbiorze dla młodych. Nie je...