Najnowsze recenzje książek

Muszę przyznać, że ze wszystkich trzech sióstr Brontë to właśnie powieści Anne przypadły mi najbardziej do gustu. Oczywiście kocham wszystkie dzieła Charlotte i Emily, ale "Agnes Grey" oraz "Lokatorka Wildfell Hall" Anne to dla mnie istne perełki literatury. Autorka urzekła mnie realnością swoich historii, zwracaniem uwagi na najdrobniejsze szczegóły oraz niezwykle kunsztownym językiem. Szkoda, że za życia nie miała okazji do napisania większej ilości powieści, ponieważ z jej bogatym stylem i ni...

"Martwy punkt" to klasyka kryminału. Nie ma tutaj zbędnych wylewów krwi, przesadnych i makabrycznych opisów śmierci i innych cech typowych dla nowoczesnych kryminałów. Louise Penny, autorka książki, niczym Agatha Christie i Sherlock Holmes w jednym precyzyjnie kreuje i rozwiązuje zagadki nie wymuszając przy tym na czytelniku grymasu podczas czytania samego aktu zbrodni. To precyzyjnie skonstruowana fabuła, w której wszystko ma swój ukryty cel, każdy wątek jest przemyślany i stworzony by uzupełni...

O Francji, a zwłaszcza Paryżu, mogę czytać zawsze i wszystko. Bez znaczenia czy jest to reportaż, przewodnik, powieść czy jeszcze inny gatunek, kraj ten ma w sobie specyficzną aurę, dzięki której każda książka od razu staje się piękniejsza. Jednak zdaje sobie sprawę, ze czasami ta fascynacja przesłania prawdziwe oblicze i być może moje wyobrażenie jest fałszywe i dlatego ucieszyłam się, że będę miała okazję to sprawdzić, dzięki książce "Moja Francja". To bardzo ciekawa i przede wszystkim wiarygo...

"Jajko z niespodzianką" to książka, która zaciekawiła mnie już po przeczytaniu notki o autorce. Jest nią scenarzystka popularnego serialu "Na dobre i na złe". Obecnie postanowiła spróbować swoich sił jako pisarka i chociaż na początku miałam pewne wątpliwości, już po paru rozdziałach się ich pozbyłam. Ta powieść podoba mi się także z innych względów niż treść, chociaż ta jest oczywiście najważniejsza. "Jajko..." czytałam jeszcze zanim trafiło do księgarni, trzymając w ręku plik zczepionych ze so...

Jill Mansell to uznana autorka, która z książki na książkę staje się coraz popularniejsza. Jej styl jest wyjątkowy i zapada w pamięć. Jest to druga jej powieść, jaką miałam okazję przeczytać i choć obie bardzo mi się podobały, "Nie traćmy..." zdecydowanie jest lepsza. To nie tylko wspaniała historia, która dodaje otuchy i bawi, ale i dostarcza wielu przyjemnych chwil. Tym razem to pozycja całkowicie optymistyczna i lekka, choć początek wcale tego nie zapowiadał. Oczywiście jest tu też ukryta mąd...

Po dramatycznej historii Dylana i Maggie z poprzednich tomów serii Labirynty, które recenzowałam niedawno, przyszedł czas na kolejną opowieść z tego cyklu. Znowu będzie bardzo uczuciowo, ale z dużo większą dozą optymizmu i nieco lżejszą tematyką. Autorem tej książki jest Stacy Hawkins Adams, amerykańska pisarka i dziennikarka. Na swoim koncie ma mnóstwo udanych, wielokrotnie nagradzanych i bestsellerowych tytułów jak Speak to my heart czy Nothing but the rain thing. Mieszka wraz z mężem i dziećm...

Charles Martin to autor, którego nazwisko jest już dla mnie marką samą w sobie i widząc je na okładce mogę w ciemno, bez czytania opisu sięgnąć po książkę wiedząc, że na sto procent będzie to lektura udana i przyjemna. To naprawdę duży komfort mieć taką listę sprawdzonych autorów, kiedy ma się ochotę szybko sięgnąć po coś lżejszego. "Umarli nie tańczą" to pierwszy tom historii Maggie. Kobieta wraz z mężem Dylanem mieszka na małej farmie na południu Karoliny. Mimo wielu lat stażu małżeńskie...

Niedawno opisywałam pierwszą część z historii o Maggie i Dylanie. To powieści z serii Labirynty, którą uwielbiam i którą regularnie recenzuję na blogu. Jeśli czytaliście poprzednią recenzję "Umarli nie tańczą" i macie zamiar przeczytać tę książkę, lepiej omińcie dzisiejszą recenzję, ponieważ będzie w niej dużo wątków zdradzających zakończenie historii z poprzedniego tomu. Poprzednio bohaterowie zmierzyli się z niewiarygodną tragedią, los postanowił sprawdzić ich wytrzymałość i wiarę, na szc...

O Annie Lutosławskiej-Jaworskiej nie słyszałam nigdy, do czego od razu się przyznaję. Jednak jej biografia, choć według mnie bardziej pasowałoby określenie pamiętnik, nie tyle mnie zaskoczyła, co zaciekawiła. To zaledwie 185 stron zapisanych dosyć dużą i grubą czcionką, które przeczytałam w niewiele ponad jeden dzień. Nie było to nic zaskakującego, ani też wzruszającego. Autorka nie przeżyła wielu zatrważających momentów w swoim życiu, a jednak było ono tak spokojne, radosne i twórcze, że nie sp...

"Ptasi śpiew" to powieść o sporej objętości, ale i wielu zachęcających rekomendacjach. Rzadko inspiruję się tym co akurat jest modne w kinie czy w księgarniach, jednak jeśli jakaś książka sprzedaje się w milionach egzemplarzy na całym świecie i niemal od razu staje się bestsellerem, a w dodatku na jej podstawie powstał film, w tym przypadku "Wojna i miłość", to oznacza to, że naprawdę warto zainteresować się tą pozycją i poświęcić jej kilka dni. Mnie zachwyciła już sama okładka. Proste barwy, ba...

Zazwyczaj wybierając książkę, staram się nie sugerować tak bardzo opiniami innych czytelników, ponieważ z założenia wiem, że moja ocena często różni się od ich ocen, dlatego wolę sama wyrobić sobie zdanie. Jednak jeżeli widzę, że jakaś pozycja podbija serca ludzi i ma bardzo wiele pozytywnych recenzji, jestem jej ciekawa i staram się ją jak najszybciej przeczytać, aby skonfrontować moją opinię z innymi. Jak się okazało "Dom nad jeziorem smutku", to pozycja, która zachwyciła mnie bardzo, dlatego...

"Cztery pory roku Heleny Horn" to książka napisana w takim starym, klasycznym, ładnym stylu, jaki w literaturze zdarza się obecnie bardzo rzadko, najczęściej przy okazji tłumaczeń i nowych wydań starych dzieł. Tym bardziej mnie to ujęło, bo sama nie jestem zbyt nowoczesna:) Osobiście zaliczyłabym tę książkę do klasyki literatury ze względu na treść i język, ale i sama okładka trafnie odzwierciedla tę powieść. Helena Horn, kobieta dojrzała, ceniona artystka, postanawia odejść z teatru po śmi...

Przy okazji tej książki uświadomiłam sobie, jak mało polskich książek czytam. Od pewnego czasu można w naszym kraju dostrzec ogromne zmiany jeśli chodzi o literaturę. Pisarzy jest coraz więcej, sięgają po świeższe i niebanalne tematy, jest różnorodność gatunków i można do woli przebierać w tytułach. Niestety jak wszędzie, tak i wśród autorów powstała pewna moda, która moim zdaniem zaczyna powoli męczyć czytelników. To powielana do granic możliwości, ukazana już chyba pod każdym kątem fabuła o mł...

Krótkie opowiadania są moim ulubionym gatunkiem, kiedy jestem w trakcie długiej i cięższej lektury. Lubię sobie zrobić wtedy jednodniową przerwę i pomiędzy kolejnymi trudnymi rozdziałami, szybko "przełknąć" coś innego. Ostatnio miałam taką okazję dzięki lekturze "Zagubionej". To naprawdę treściwa książeczka o objętości zaledwie 80 stron, która mimo, że okazała się być trudnym i wzruszającym dramatem, sprawiła mi wiele radości. Uświadomiłam sobie także, że już dawno nie miałam do czynienia z czys...

Jestem zwolenniczką powiedzenia, że "książki nie ocenia się po okładce", ale w przypadku powieści "Na zawsze wygnańcy", to właśnie okładka odegrała znaczącą rolę i właśnie dzięki niej mogłam przeczytać tę niesamowitą książkę. Wiedziałam, że te smutne, piękne oczy muszą kryć szczególną historię, która wiąże się z cierpieniem ludzkim. W dodatku motyw bujającej się na morzu szalupy, przyciągnął mnie już całkowicie, Właśnie takie klimaty lubię. Gdy przeczytałam opis z tyłu okładki, było już tylko le...