Przestroga dla pokoleń

Z powieści na powieść Maciej Bennewicz zaskakuje czytelnika coraz bardziej. Zabawa formą, nieprzewidywalność wydarzeń, zwroty akcji i poruszanie ważnych tematów - to już niemal wizytówka autora. "Czarujące czarownice", czyli trzeci tom z cyklu "Przerażające oddziaływania na odległość" to kolejny przykład na to, ze Bennewiczowi nie straszny żaden gatunek literacki.

Tuż po lekturze wniosek nasuwa się jeden - "Czarujące czarownice" jawią się czytelnikowi jako swego rodzaju przestroga dla pokoleń. Tematy poruszane przez Bennewicza dotyczą raczej ogółu, niż pojedynczych jednostek. Autor stara się zwrócić uwagę, że czasem sytuacje błahe i z pozoru nas niedotyczące, są tak naprawdę ważne i mają na nasze życie ogromny wpływ. Wiele przemyśleń dotyczyć więc będzie obecnej sytuacji człowieka w świecie, jego historii, słabości, ale także współczesnych, politycznych wydarzeń, które Bennewicz ukrywa pod subtelnymi i dość trafnymi metaforami.

Podróże pomiędzy wcieleniami i światami są niezwykle atrakcyjne. Mam wrażenie, że każda z części pisana jest w innym duchu, innej formie - przez, co niekoniecznie trzeba je traktować jako zbitą całość, jedność. "Czarujące czarownice" skupiają fabułę głównie na życiu dworskim - pojawiają się spiski, intrygi, miłostki. Nie brakuje także wielu magicznych wydarzeń i fantastycznych istot.

Autor posługuje się przy tym różnymi punktami widzenia. Wypowiedzi bohaterów są często różne, ale na tyle wartościowe, że czytelnik wręcz czuje zobowiązanie do głębszego zastanowienia się nad ich sensem. Sam motyw podróży między światami jest dość sprawnie poprowadzony, jednakże coachingowa część powieści maskuje fantastyczność fabuły. Efekt - książkę należy czytać powoli, smakując każde słowo, analizując każdy rozdział z osobna. W przeciwnym razie pojawia się ryzyko niezrozumienia fabuły i zagubienia. Bennewicz często posługuje się przypisami, które jeszcze bardziej mają nam pomóc w zrozumieniu złożoności wykreowanego przez niego świata. Trzeba być więc dość mocno skoncentrowanym na lekturze i przyznam szczerze miałam z tym niemały problem. Czułam się nieco zagubiona w akcji, gdyż przytłaczała mnie nieco ilość własnych przemyśleń, przez co zmuszona byłam do częstego przerywania lektury. Nie uważam jednak tego za minus książki, wręcz przeciwnie - Czarujące czarownice miały być bodźcem do rozważań na tematy, którym być może nie poświęciłabym normalnie większej uwagi.

Po raz kolejny jestem pod wrażeniem humoru i niezwykłej umiejętności chowania prawdziwych wydarzeń, z naszego codziennego życia, pomiędzy wierszami powieści (jak np. prace nad programem Rodzina 500+). Tego typu działania sprawiają, że książka staje się jeszcze bardziej wartościowsza, bo bliższa czytelnikowi. Ponadto ma on niezwykle wielką frajdę z odszukiwania tego typu odniesień.

Podsumowując, "Czarujące czarownice" to kolejny przykład na to, że sprawnie napisana historia, która ma w sobie odpowiednie pokłady potencjału, może okazać się lekturą zmieniającą nasz punkt widzenia lub otwierającą oczy na niektóre sprawy. Bardzo cieszy mnie fakt, że autor w żadnym stopniu się nie ogranicza, a zabawa formą i różne tematy, poruszane na kartach powieści to jeden z najlepszych na to dowodów. Z niecierpliwością czekam więc na część czwartą - "Opowiadacza snów". Polecam!

Więcej moich recenzji na:
https://zaczytana28.wordpress.com