Walka z Formidami trwa!

„Skup się nadmiernie na celu, którego nie osiągnęłaś, a nie zauważysz zwycięstw, których dokonujesz po drodze.”

Po tak emocjonującej końcówce przyszło mi się zapoznać z ostatnim tomem prequelu „Gry Endera”.

Wojna trwa w najlepsze. Formidzi atakują ze zdwojoną siłą. A bohaterowie jednoczą się dla dobra Ziemi pomimo swoich antypatii. Victor, Imala, Lem Jukes, Bingwen Mazer Rackham wiedzą, że muszą zrobić wszystko, aby pokonać Formidów. Inaczej Ziemia zostanie stracona na zawsze. Bardzo zżyłam się ze wszystkimi postaciami, nawet Lemem, do którego nie pałałam wielką sympatią, i szkoda, że musiałam się z nimi pożegnać. Autorom udało się wykreować świetne postacie, pełne wad i zalet oraz życia w sobie i które z łatwością można byłoby wyobrazić w prawdziwym świecie.

Ponownie autorzy wrzucają nas w wir akcji już od samego początku. Tym razem mamy szansę trochę lepiej poznać samych Formidów – a zwłaszcza tego jak żyją. Ponownie dochodzi do tragicznych wydarzeń, które odbijają się dosyć mocno na samych bohaterach. I podobnie jak w „Pożodze” jest krwawo. Co zadziwiające, brakowało mi dłuższych wstawek po hiszpańsku, do których przyzwyczaiłam się w „W przededniu” (a na których mogłam poćwiczyć znajomość tego pięknego języka). Powieść o poświęceniu się dla większego dobra bez względu na cenę, a także o tym, że aby pokonać największego wroga trzeba się jednoczyć.

Seria ta jak na razie podobała mi się bardziej od „Gry Endera”, chociaż tej drugiej przeczytałam do tej pory tylko dwa tomy. Trylogię „Pierwsza wojna z Formidami” mogę polecić każdemu, kto lubi czytać o walkach z kosmitami (i to dosyć krwawymi).

http://magiczneksiazki.blogspot.com