Niesamowite doznania literackie

Uczta Wyobraźni to cykl, który zapewnia czytelnikowi ucztę na najwyższym literackim poziomie. Pozycje, które w niej występują są starannie dobrane i pięknie wydane, a ja delektuję się każdą z nich. Czytam, odkładam, rozmyślam, znów podczytuję, czasem wracam do niektórych fragmentów, aby je lepiej zrozumieć. To nie są czytadła, które pochłania się jednym tchem, a potem odkłada.
Uczta Wyobraźni wymaga skupienia, skłania do refleksji i pokazuje zupełnie inne obszary literatury, głębokie i niepowtarzalne. Dlatego też, choć nie przepadam za krótką formą literacką, jaką jest opowiadanie, pewną ręką sięgnęłam po zbiór opowiadań Jeffreya Forda – i nie zawiodłam się. Czytałam te książkę naprawdę długo, a właściwie podczytywałam kolejne opowiadania, dawkując sobie tę przyjemność, pomiędzy kolejnymi książkami.

Jeffrey Ford, w pierwszej części książki, serwuje nam 16 opowiadań, które pokazują nam niesamowite, wręcz nieograniczone możliwości pisarskie autora. Jego twórczości nie sposób sklasyfikować i przyporządkować do konkretnego gatunku literackiego. W jego utworach można znaleźć miks fantasy, science fiction, horroru, kryminału, dramaty czy powieści obyczajowej. Jego styl pisania oddziałuje na wyobraźnię, jest niezwykle barwny i unikatowy. Obok żadnego opowiadania nie można przejść obojętnie, każde jest inne, oryginalne – nie potrafię sprecyzować, które podobało mi się najbardziej. W każdym znalazłam to „coś’, co mnie ujęło. Na pewno mocno wryły mi się w pamięć dwa opowiadania nawiązujące do autobiografii Forda, „Słodki węzeł” i „Jasny poranek”.
Jedno, nawiązuje do kursu literackiego, jaki autor prowadził, prezentuje w nim prawdziwych uczniów i prawdziwe historie, które stworzyli. Z tak prozaicznego tematu stworzył arcydzieło. Drugie opowiadanie opiera się na autorefleksjach Forda, jest pełne mistyfikacji, ale i bardzo osobiste.

„Portret pani Charbuque” stanowi drugą część książki, i jest to, dla odmiany, odrębna powieść. Akcja rozgrywa się w 1893 roku w Nowym Jorku.
Malarz-portrecista, Piero Piambo, otrzymuje niecodzienne zlecenie. Ma namalować portret bogatej kobiety nie oglądając jej na oczy. Tajemnicza pani Charbuque zgadza się odpowiedzieć na wszystkie jego pytania, aby ułatwić mu zadanie. Artysta, z czasem popada w obsesję na punkcie swojej klientki. Do czego go to doprowadzi? Czy stworzy zamówiony portret? Jak to zlecenie wpłynie na jego dalsze życie?

Jeffrey Ford posiada niezwykłą umiejętność panowania nad sytuacjami, wręcz irracjonalnymi, i przystosowaniem ich do realnych granic. Jego utwory obalają wszelkie konwenanse i zasady, są nieszablonowe, pełne tajemnicy i specyficznego klimatu. To literatura dla koneserów, zadowoli największych literackich smakoszy.
Proza Jeffreya Forda pozostawia niezatarty ślad w wyobraźni czytelnika. Zachwyciły mnie jego nieziemskie pomysły i doskonały warsztat pisarski, bardzo bogaty i barwny. Chylę czoło przed jego wirtuozerią w operowaniu słowem i oryginalnymi pomysłami.
Nie da się go do niczego innego porównać! Zacytuję tutaj Michaela Swanwicka, autora Wprowadzenia:

…” Żeby zrozumieć tę nieodzowną dziwność świata Jeffreya Forda, wystarczy zanurzyć się w opowiadania zawarte w tym zbiorze. Sami usłyszycie jego głos. Pozwólcie, żeby Was zaczarował. Czytajcie. Cieszcie się. Zachwycajcie. Zrozumiecie.”….

Nic dodać, nic ująć – przekonajcie się sami!

http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2013/03/portret-...