Potęga miłości

Nie tak dawno temu miałam okazje czytać pierwszą cześć serii Pocałunek anioła. I jak dla mnie, zakończyła się w bardzo newralgicznym miejscu, przez co musiałam dosłownie szybko zapoznać się z Potęgą miłości. Kolejny raz autorka, pisząc pod pseudonimem Elizabeth Chandler, zaskoczyła mnie rozwinięciem akcji i samą kreatywnością. Ale wszystko po kolei...

Tristan jest aniołem i wyznaczył sobie za cel, dowiedzenie się tego, kto czyhał na jego życie i jego ukochanej. Dodatkowo, chce przywrócić Ivy wiarę w anioły, bowiem straciła ją, kiedy jej chłopak umarł. Dziewczyna nie może się do końca odnaleźć w nowej sytuacji, w trudnych chwilach pomagają jej oddane przyjaciółki. Jednak szczególnym opiekunem nastolatki okazał się jej przyszywany brat, Gregory, który uważa, jakoby dobrze wiedział, co ona czuje, bowiem niedawno stracił swoją matkę. Ale czy na pewno te dwa cierpienia są równomierne? Tristan w tym czasie próbuje się zbliżyć do Philipa, który chce przekonać swoją siostrę o istnieniu aniołów – opiekunów.

Książka jest mała gabarytowo i czyta się ja błyskawicznie. Dodatkowo historia jest wciągająca, a czytelnik śledzi ją z pewną ciekawością. Tak jak już wspominałam przy poprzedniej części, moim zdaniem książki te powinny zostać połączone ze sobą. Pocałunek anioła skończył się w sumie wtedy, kiedy powinien się tak naprawdę dopiero rozwinąć. Autorka potrafi budować napięcie i zainteresować odbiorce, ale po co rozbijać te opowieść na cztery części?

Na pewno w Potędze miłości może irytować Ivy. Jest to infantylna nastolatka, która jest łatwowierna i płytka. Ma dwie przyjaciółki, a także zdobywa nowych znajomych, z którymi nie czułaby się dobrze wcześniej, przed wypadkiem. Jej przyrodni brat chce zdobyć jej zaufanie i ciągle oferuje jej swoja pomoc, ale czy na pewno ma dobre intencje?

Zawsze tak bywa, że recenzja drugiej części, a później kolejnych, jest krótsza, gdyż nie chce się zbyt wiele odkryć przed osobami, które jeszcze ich nie przeczytały. Jednak reasumując, to co napisałam wyżej, stwierdzam, iż seria jest warta uwagi i nie tak naiwna, jaka może się wydawać na początku. Jest prosta w odbiorze i słodko wyglądająca, jednak treść może magnetyzować. Osobiście, mam nadzieję, że niebawem będę miała okazję na przeczytanie dwóch następnych tomów, bowiem chcę się dowiedzieć, co czeka Tristana, którego bardzo polubiłam.