Śmiercionośne fale

Gabrielle mieszka w mieście za Barierą, w latarni, razem ze swoją matką. Jej życie jest na pozór normalne. Ale chęć złamania choć raz prawa i przejścia z przyjaciółmi za mury miasta wszystko zmieniła. Po cudownych chwilach spędzonych z Catcherem w ruinach wesołego miasteczka atakuje ich Roznosicielka. Wszystko wywraca się do góry nogami. Dwóch jej przyjaciół ginie, kilku zostaje zarażonych, a reszta musi poddać się karze- służbie w Rekrutach. Do tych ostatnich powinna należeć Gabry, ale ona opuściła swoich przyjaciół, uciekła i uniknęła kary. Zaraz straci najlepszą przyjaciółkę Cirę i ukochanego chłopaka Catchera, a do tego może dojść jej matka i nowo poznany tajemniczy chłopak Elias.
Czy Gabry straci wszystkich, na których jej zależy? Co będzie z zarażonym Catcherem? Co ukrywa Elias i kim okaże się on dla Gabry? Czy Gabrielle jest naprawdę dziewczyną za, którą zawsze się uważała? Czy zdoła ona pokonać strach i własne lęki by ocaleć? Czy zostanie w niej choć trochę nadziei na lepsze życie?

Druga część trylogii niezwykle mnie zaskoczyła nie tylko pod względem ciekawszej fabuły, ale również wielu wzruszających, pełnych uczucia momentów. Nie raz musiałam przerwać czytanie, bo nic nie widziałam, gdy łzy stawały mi w oczach.
Książka jest przepełniona emocjami i uczuciami. Poświęcenie, przyjaźń, miłość, strach, groza i jeszcze więcej.

„- Mój brat powiedział mi kiedyś, że jeśli jesteś gotowa o kimś zapomnieć i nie walczysz o niego, tak naprawdę nigdy go nie kochałaś...”

To jest niesamowite jak autorka potrafi przelać na papier emocje, które chce, żeby postacie wyrażały. Od tego wszystkiego aż trzęsły mi się ręce i biło mocno serce, a nie zdarza się to tak często. Po prostu jeszcze nigdy nie spotkałam się z taką autorką, która sprawiła, że buzuję od nadmiaru emocji.
W wielu książkach jest dużo mądrych i zmuszających do refleksji cytatów i dialogów, ale w "Śmiercionośnych falach" znajdziemy je co drugą stronę. Czytając czułam jak do mnie przemawiają.

„Czasami trzeba najmocniej trzymać się właśnie tego, czego nie można dotknąć.”

Na początku nie dostrzegałam powiązania pierwszej część trylogii z drugą, ale szybko wszystko rozjaśniło mi się w głowie, gdy dowiedziałam się kto jest matką Gabry, a była nią mianowicie Mary- główna bohaterka poprzedniej części.
Z postaci najbardziej polubiłam Gabrielle (pomińmy fakt, że to moja imienniczka . Z bojaźliwej, nigdy nie łamiącej zakazów i uroczej dziewczynki zmieniła się w dojrzałą i odważną kobietę. Potrafiła przebaczyć nawet największy błąd i była gotowa poświęcić się dla dobra innych.

„... życie jest pełne ryzyka. Trzeba znać swoją przeszłość, ale zawsze patrzeć w przyszłość. Brać pod uwagę to, że możemy popełniać błędy, ale ciągle musimy wierzyć, że zasługujemy na przebaczenie.”

Okładka bardzo przykuwa wzrok. Nie można oderwać od niej oczu. Dziewczyna z rozwianymi włosami. Za nią na drugim planie latarnia i koło młyńskie. A na dole duże fale koloru krwi. Wszystko idealnie pasuje do treści książki.
Polecam każdemu kochającemu połączenie grozy z silnymi uczuciami i nadzieją. „Śmiercionośne fale” na pewno staną się jedną z ulubionych książek nie tylko dla mnie.

„- Czy na tym właśnie polega życie? Na czekaniu na śmierć? Szukaniu jej? Zapraszaniu jej do siebie?”