Zasoby osobiste młodzieży nieprzystosowanej społecznie

Problemy współczesnej młodzieży nieprzystosowanej społecznie do życia w środowisku społecznym powinny być rozumiane przez środowisko rówieśnicze i wychowawcze. Młodzież ta potrzebuje w miarę godnego traktowania, wsparcia, akceptowania, gdyż musi być przygotowana na wszelkiego rodzaju pomoc ze strony społeczeństwa.

Autorzy książki pt. ''Zasoby osobiste młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Uwarunkowania środowiskowe'', Karol Konaszewski, Łukasz Kwadrans przedstawiają w niej sytuację, wizję postrzegania, profilaktykę, resocjalizację, wpływ postępowania pracy z młodzieżą nieletnią oraz ośrodki kuratorskie, placówki wychowawcze.

Na wstępie chciałam zaznaczyć, że autorzy chcą, aby ich książka przysłużyła się w przyszłości przyszłym studentom pedagogiki, nauczycielom pracującym na co dzień z młodzieżą nieprzystosowaną społecznie. Walorem pozytywnym tej książki jest podjęcie tematu głównego dotyczącego młodzieży nieprzystosowanej społecznie oraz uwarunkowań społecznych związanych z ich problemami, które nie zawsze są łatwe do rozwiązania.

Książka ta składa się z 8 rozdziałów, w której to autorzy potrafią umiejętnie zastosować wyjaśnianie pojęć, analizować wyniki przeprowadzonych badań metodologicznych oraz przeprowadzają ich interpretację w przejrzysty sposób.

Nie ukrywają tego faktu, że chcieliby zmotywować do większej aktywności w przyszłych przeprowadzonych badaniach w środowisku wychowawczym wśród nauczycieli, studentów pedagogiki, aby widoczna była ich aktywność społeczna w środowisku społecznym z młodzieżą nieprzystosowaną społecznie.

Szczególnie zwróciłam uwagę na trafnie dobraną bibliografię, w tym publikacje naukowe jednego ze współautorów tej książki Karola Konaszewskiego oraz rozdziały: II, III, IV.

Młodzież nieprzystosowana społecznie przeważnie na ogół nie radzi sobie emocjonalnie z problemami. Uważają, że okazana pomoc jest im zbędna.
W tym momencie jest potrzebne wsparcie od wychowawcy, kuratora, nauczyciela, którzy muszą dodatkowo dostosować się do panujących reguł, zasad, jakie mają wpływ na zachowanie i rozwój emocjonalny u dorastającej młodzieży.

Właściwie środowisko wychowawcze powinno spróbować zadać sobie podstawowe pytanie i na nie odpowiedzieć:

Czy młodzież potrafi odnaleźć się we współczesnym świecie, godnie zachować, rozmawiać z rówieśnikami?

Co sprawia im najwięcej trudności w budowaniu szansy na lepsze jutro?

Środowisko wychowawcze, a przede wszystkim rodzice, rodzeństwo powinno dać szansę wykazania się młodemu człowiekowi, aby mógł spojrzeć na siebie z perspektywy krytycyzmu. Ocena własnego ja pozwoli mu odkrywać, że w trudnych relacjach istnieje, cień nadziei na zmianę swojego dotychczasowego życia o ile jest taka konieczność.

Nadzieją na lepsze kształtowanie zasobów osobistych nieletnich jest program mający na celu rozwój młodzieży zamieszczony w rozdziale VIII, str.116, który stale należy i trzeba kontrolować.

Program ten stanowi drogocenną wskazówkę dla placówek oświatowych i skierowany jest głównie dla młodzieży nieprzystosowanej społecznie, która ma, problem wykazuje cechy demoralizacji. Rezultaty tego programu będą doceniane, jeśli młodzież zacznie współpracować i pokona wiele przeciwstawności, jakie daje im pokonanie własnych słabości.

Odpowiednio dobrana diagnoza, kontrola pracy nauczycieli, wychowawców, rodziców to stanowi gwarancję sukcesu na współpracę z młodzieżą nieprzystosowaną społecznie.

Elementami dodatkowymi zamieszczonymi w tekście są estetycznie opracowane tabele, schematy przygotowane przy użyciu własnego źródła autorów.

W książce tej zostały zaprezentowane sposoby na dydaktyczne do młodzieży nieprzystosowanej społecznie, która uczy, się jak mają żyć w środowisku szkolnym, domowym, lokalnym.

Warto jest przeczytać tę książkę, ponieważ:

- Problem zasobów osobistych młodzieży nieprzystosowanej społecznie wyjaśniony został w sposób precyzyjny i delikatny,

-Zawiera wykonaną pracą badawczą na podstawie zasobów osobistych młodzieży nieprzystosowanej społecznie,

- Dokładnie został zaprezentowany model działań diagnostyczno- metodyczny w ośrodku kuratorskim,

- Skupienie uwagi na profilaktyce, która ma za zadanie skutecznie i efektywnie pomóc i zintegrować podopiecznych.