Niby nic a jednak coś.

Akcja "Księżniczki" toczy się w Krakowie, na początku XXI wieku.
A toczy się bardzo powoli, można rzec ślamazarnie.
Powieść z początku przykuwała moją uwagę, z kolejnymi rozdziałami coraz mniej.
Wprawdzie nie mogę powiedzieć bym się całkiem nudził, ale czegoś tu brakowało.
Andrzej Pilipiuk nie pisze zbyt zwięźle, ale też nie rozwleka opisów w nieskończoność. Znajduje więc umiar.
Świat ukazany w powieści jest zwyczajny, a ludzie mają raczej dobre serca i wolę.
Widać że autor jest spostrzegawczy, bo trafnie odmalowuje polską codzienność.

"Księżniczka" ma na imię Monika jest Serbką i Wampirem żyjącym ponad tysiąc lat.
Uczęszcza do szkoły, w której zatrudnienie znajduje także jej kuzynka Stanisława oraz alchemik Michał Sędziwój.
Niby nic się nie dzieje ale Księżniczka jest w niebezpieczeństwie. Na jej życie czyha łowca wampirów Węgier Laszlo.
Czy mógłbym polecić tę pozycję? Sam nie wiem, na pewno nie jest dziełem, ale czyta się dosyć dobrze.