Sindbada cud zmarnotrawiony!

"Nieznana podróż Sindbada - Żeglarza" jest poematem miłosnym wieńczącym pierwszy tomik poezji Leśmiana wydany w 1912 r. pod tytułem : "Sad rozstajny".

Mamy w niej miłość między Sindbadem a jego ukochaną, z początku pełną szczęścia i piękna.
Gdzie dwa marzenia, zmieniają się jedno, gdzie dwa różne światy mienią się jednią. Pełną uroku tajemnych głębi oczu bladolicej. Tak niepoznanych jak dusza mieszkanki cudownej wyspy.

Mieszka ona w magicznej chatce, z przeźroczystych ścian, tak jakby była Ewą z raju, jakby nie poznała grzechu, nie musząc się niczego wstydzić. Sama też jest naga.

Z czasem jednak Sindbad wszystko niszczy. To co było pierwszą wielką Miłością, przynajmniej dla dziewczyny, przemienia się w cierpienie długich wspólnych dni. Męczarnię wzajemną gdy uczucie mija a Sindbad się nudzi.

Poemat ten opowiada prawdę o związkach i o nas samych, kiedy jesteśmy sami, pragniemy miłości jak kania dżdżu, a gdy już znajdziemy połowicę, nie doceniamy tego. Wszystko łatwo zburzyć, odbudować bardzo trudno.