Nie tak pięknie jak by się chciało

Spotkałam się z wieloma negatywnymi ocenami kolejnych części. Czy i moja ocena jest krytyczna dla drugiej części losów rodzeństwa ? Napewno pierwsza część jest lepsza ale i druga potrafi wciągnąć nas do sekretów rodziny Dollangangerów. Spodziewamy się Chrisa zazdrosnego o siostrę oraz Cathy latającą za facetami, zachłanną na to co oferuję jej świat. No i poniekąd tak to właśnie wygląda. Zapewne gdyby tylko na tym książka polegała znudziłaby czytelników (z dużymi wymogami po przeczytaniu KWIATÓW NA PODDASZU). Na nasze szczęście autorka przeplata w książce wiele akcji, które czynią historię równie ciekawą jak część pierwsza. Narracja znów należała do naszej Cathy jednak tym razem mamy doczynienia z nastolatką przeistaczającą się w piękną dorosłą kobietę. W tej dorosłości z Cathy wciąż zostaje mała dziewczynka, która jest naiwna a przy tym przepełniona nienawiścią oraz żądzą zemsty. Chris spełnia marzenia o zostaniu lekarzem , Cariie czuje się osamotniona z racji swoich defektów a Cathy... Jest przepełniona nienawiścią i zemstą. Zamiast dążyć do spełnienia swoich celów i marzeń bardziej poświęca się chęci zapłacenia matce i babci za to co zrobiły jej i rodzeństwu. Miała szanse na zostanie primabaleriną ale to właśnie ta żądza zemsty psuje jej plany i marzenia. Były momenty kiedy miałam dość Cathy i chciałam przemówić jej do rozsądku.Chciałam krzyczeć: Cathy przestań żyć zemstą ! Zajmij się sobą . Osobami , które cię kochają. Zapomnij tak jak Chris ! Zamiast tego widzimy jak ta biedna dziewczyna pogrąża się w tym wszystkim. Czy mając miłość ukochanego , szanse na spełnienie marzeń dalej tak by mi zależało na spotkaniu z swoim katem ? Możliwe , że odpuściłabym tylko po to by w końcu zaznać pełni szczęścia ale skąd możemy to wiedzieć jeśli nie przeżyliśmy takiego koszmaru ? Po głębszym zastanowieniu rozumiemy Cathy choć myślę , że i tak wciąż odradzałabym jej to wszystko w co się wpakowała. Zresztą tyle razy spotykała matkę więc czemu wtedy tego nie zrobiła ? Powiedziałaby wszystko co leży jej na sercu i mogła zacząć żyć normalnie. Zamiast tego swoje życie zmarnowała na planowanie zemsty. Na końcu to co mnie martwi to ten wiklinowy koszyk. I właśnie dlatego muszę sięgnąć po kolejną część by dowiedzieć się jak silna jest przeszłość i czy Cathy poradzi sobie w życiu gdy cel do , którego dążyła został osiągnięty. Czy polecam wam ,,Płatki..." ? Tak. Choć nie jest aż tak wciągająca to nie zawiodłam się i zachęcam was do poznania dalszych losów rodzeństwa po przejściach. recenzja pochodzi z bloga: www.worlbysabina.blogspot.com