Charakterystyka postaci Emhyr var Emreis

W ostatniej, piątej części Sagi o Wiedźminie okazuje się, że cesarz Emhyr var Emreis to Duny z Maecht zwany również Jeżem z Erlenwaldu. Po raz pierwszy postać ta pojawia się w opowiadaniu Kwestia ceny.
Podczas urodzin została rzucona na niego klątwa, przez co od świtu do północy jego głowa przybierała kształty głowy jeża. Za młodu uratował rannego Roegnera, króla Cintry, męża Calanthe. Jako nagrodę zażądał, aby ten oddał mu to, co zastanie w domu, a czego teraz się nie spodziewa. Po 15 latach przyjechał do Cintry, zażądał od Calanthe jej córki, Pavetty, która okazała się być tą niespodzianką. Calanthe zdjęła z niego klątwę, mówiąc "Daje ci Pavettę". Nie udałoby się to, gdyby nie pomoc Geralta z Rivii, dzięki któremu nie doszło do zabicia Duny'ego. Za tę pomoc stracił swoją córkę Cirillę, gdyż wiedźmin zażądał od niego tego, czego on zażądał niegdyś od Roegnara - jego dziecka, o którym jeszcze nie wiedział.
Emhyr chciał Cirillę, księżniczkę Cintry za żonę i po rzezi Cintry długo jej poszukiwał. Nie przeszkadzał mu w tym fakt, że Ciri była jego córką. Przepowiednia bowiem głosiła, że z Ciri narodzi się syn władający połową świata, natomiast jego syn będzie władcą całego świata. Odnalazł Ciri (w ostatnim tomie sagi - Pani Jeziora), jednak nie zabrał jej ze sobą, tylko zostawił Geraltowi i Yennefer. To właśnie dopiero podczas tego wydarzenia okazało się, że Emhyr var Emreis to Duny. Przyznaje się do nieumyślnego spowodowania śmierci Pavetty na morzu, tuż przed zaplanowanym porwaniem ich statku przez czarodzieja Vilgefortza, z którym był w zmowie.
Jego przydomek to "Deithwen Addan yn Carn aep Morvudd" - Biały Płomień Tańczący na Kurhanach Wrogów