Cytaty z książek Agnieszka Lingas-Łoniewska

"(...) jedyne wyjście to wybaczyć. Sobie, innym, światu, okolicznościom. Wybaczyć i iść do przodu z czystym sumieniem, które wkrótce zabrudzi się na nowo różnymi grzeszkami i błędami, aby znów i znów dokonać rozrachunku, wybaczyć i ponownie startować z czystą kartą."
Dodał: Miravelle Dodano: 04 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"- Czasami miłość to za mało.
- Nie, Sil. Miłość zawsze wystarczy. Tylko czasami za mało siły, determinacji i zdecydowania. I chęci podjęcia ryzyka. Ale wiem jedno: potem można tylko żałować."
Dodał: Miravelle Dodano: 04 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"(...)każdy dzień, każdą chwile należy celebrować, smakować i doceniać. Bo jutra może nie być."
Dodał: Miravelle Dodano: 04 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Kocham Cię. Do końca życia będę ci to mówił. Żeby nie okazało się, że robiłem to zbyt rzadko."
Dodał: Miravelle Dodano: 04 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Są pewne rzeczy, które należy zostawić głęboko w sobie, są tajemnice, których lepiej nie ruszać, i są wspomnienia, które na zawsze zostaną po stronie niespełnionych pragnień."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Winien Ci jestem wszystko, ponieważ Cię kocham."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Czasami... czasami patrzymy przez pryzmat zafascynowania, miłości. Czasami nie jest to takie jednoznaczne, proste, zrozumiałe. Poza tym ludzie potrafią się kamuflować, noszą maski, a prawdziwe twarze zaczynają odsłaniać, gdy poczują się pewnie i gdy minie zagrożenie, że ktoś mógłby ich obnażyć."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Czasami wspomnienia nie wystarczają, nawet jeśli są najcudowniejsze na świecie. Czasami okazuje się, że trzeba schować je głęboko w sercu, pielęgnować, ale nie żyć nimi, tylko iść dalej, pozwalając, aby towarzyszyły, aby dawały wskazówki, niejednokrotnie ostrzegały, jaką drogę obrać, żeby ponownie nie popełnić błędu."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Ludzie są czasami tacy dziwni. Niedopowiedzenia, uprzedzenia, brak dialogu i - ot tak! - można wszystko stracić."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Taka już była. Wszystko sobie wyjaśniała, wszystkich usprawiedliwiała, wybielała. Nieważne, że sama ponosiła straty, że cierpiała. Nie była w stanie przerzucić ciężaru na kogoś innego, wolała sama pchać ten kamień pod górę, męczyć się, a potem z rezygnacją patrzeć, jak głaz spada z łoskotem na dół. I... na nowo zaczynała pchać go pod górę. Powinna się odwrócić i pójść własną drogą, bez oglądania się za siebie, a jednak nie potrafiła. Wolała usunąć się w cień i w milczeniu toczyć tę wielką kulę zmartwień, niewypowiedzianych słów, tęsknot i rozpaczy."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Ludzie są tacy niecierpliwi. Płoną w oczekiwaniu na to, co nadejdzie, i nie chcą poczekać na jakiekolwiek wyjaśnienie, jeśli to coś nie nadchodzi."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem w wieczności."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Bo nie jest sztuką żyć na granicy, obarczać siebie i wszystkich dookoła winą, szukać zapomnienia w alkoholu, ryzykować, tropić własną przeszłość i rozpamiętywać ją wciąż i wciąż, bez końca. To potrafi każdy, bo to jest takie proste, idziesz za swoimi emocjami i dajesz im sobą zawładnąć. Ale sztuką jest po prostu... żyć. W równowadze. Żyć tak, aby nie patrzeć w przeszłość z nienawiścią. Aby dostrzec w niej wszystko to, co było dobre i piękne. Żyć tak, aby uświadomić sobie wszystkie błędy, które się popełniło, i starać się już więcej nie iść tą błędną drogą. To jest sztuka (...)."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Ludzie są tacy łatwopalni. Płoną i gasną, zanim słońce zdąży się schować za chmurami. Po co to wszystko? Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem w wieczności. Czy nie lepiej płonąć jasnym blaskiem i pod koniec dnia zaniknąć z godnością i w poczuciu dobrze wykonanego zadania?"
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Bez cierpienia nie rozumie się szczęścia."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Och, dlaczego tacy jesteśmy? Jedna iskra, płomień i zmieniamy swoje życie? Brniemy w ten złowrogi ogień, który pochłania nas, nasze marzenia, oczekiwania, plany. Zbyt dumni aby przyznać się do błędu, zbyt uparci aby po prostu zapytać, zbyt pewni siebie, aby uznać własną słabość. Rzucamy się w ten ogień, aby spłonąć, aby wszystkie nasze uczucia umarły i aby potem do końca życia płakać nocami nad poniesioną stratą."
Dodał: Miravelle Dodano: 02 V 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Zaczynałem dochodzić do wniosku, że lubię Natalię, wzbudzała we mnie dziwne, nieznane mi uczucia, jakiejś niespodziewanej bliskości czy czułości. Szlag by to trafił, jeszcze to mi potrzebne!"
Dodał: Miravelle Dodano: 19 II 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Zaczęło się tak niespodziewanie… Zanim się zorientowałem, już tkwiłem w tym tak głęboko, że nie byłem w stanie myśleć o niczym innym. Zburzyło wszystko, co do tej pory zbudowałem wokół siebie, ten mur obojętności, pogardy dla świata i innych ludzi, pokazało moją prawdziwą twarz, moje uczucia, których sam nie byłem świadomy i których, co najważniejsze, nie chciałem nigdy nikomu pokazać. A wszystko przez jeden telefon."
Dodał: Miravelle Dodano: 19 II 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"W piątek pod wieczór zapukałem do jej pokoju.
– Mogę? – zapytałem przez uchylone drzwi.
– Jasne, proszę. – Siedziała na podłodze i czytała książkę.
– Co czytasz? – zapytałem.
– „Biegnącą z wilkami” – pokazała okładkę.
– Nie czytałem. – Pokręciłem głową.
– Nie dziwię się – powiedziała z uśmiechem. – Typowo feministyczna lektura. A tobie chyba daleko do takich tematów.
– Uważasz, że jestem męskim szowinistą? – zapytałem, unosząc brwi.
– Hm, chcesz wiedzieć, co naprawdę uważam? – Popatrzyła na mnie, a od zieleni jej oczu zakręciło mi się w głowie. – Uważam, że jesteś fajnym, lecz nieco despotycznym i narwanym facetem, który szanuje swoją matkę, ale jest tak zajęty budowaniem wokół siebie grubego muru, że zraża do siebie ludzi, a zwłaszcza dziewczyny. I tego nie jestem w stanie zrozumieć – powiedziała, nadal patrząc mi w oczy.
– Ach tak, pani Freud… – Nie wiedziałem, czy mam wybuchnąć już teraz, czy dopiero za chwilę, bo jej wzrok nieco mnie rozpraszał."
Dodał: Miravelle Dodano: 19 II 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


"Spojrzałem na nią z góry, głowę miała uniesioną i patrzyła na mnie tymi niesamowicie zielonymi oczami. Ja także wpatrywałem się w nią tak intensywnie, że wydawało się, jakby wszystko wokół się zatrzymało w miejscu. Nie wirowały nawet drobinki kurzu, a ja nie byłem w stanie uwolnić się od tego szmaragdowego spojrzenia. Pierwszy raz w życiu miałem takie dziwne uczucie w żołądku, pierwszy raz w życiu nie wiedziałem, co się ze mną dzieje, nie miałem pojęcia, co powiedzieć.
Natalia chyba czuła to samo, bo wpatrywała się we mnie szeroko otwartymi oczami, jej oddech przyśpieszył a usta lekko się otworzyły, jakby chciała coś powiedzieć, ale zaraz z tego zrezygnowała."
Dodał: Miravelle Dodano: 19 II 2016 (ponad 8 lat temu)
0 0


< 1 2 3 4 5 6 7  >
Wszystkich cytatów: 123

Informacje

Cytaty są wyświetlane od tych, które mają najwięcej plusów.

Nad każdym cytatem wyświetlany jest tytuł książki z której pochodzi dany cytat.