Ireneusz Iredyński

Ireneusz Iredyński, wł. Ireneusz Kapusto (ur. w 1939 w Stanisławowie, zm. w 1985 w Warszawie), polski prozaik, dramaturg, poeta, scenarzysta i autor piosenek, licznych słuchowisk radiowych. W latach 70. partner życiowy Jadwigi Staniszkis.

Należał do tak zwanego nurtu "anarchistycznego cynizmu i nihilizmu" w literaturze polskiej. W utworach swych demaskował objawy mitomanii, frustracji, kompleksów, będących przyczyną przemocy, okrucieństwa i upodlenia ludzi. W twórczości dramaturgicznej koncentrował się na zagadnieniach psychologiczno-obyczajowych.

Urodził się 4 czerwca 1939 w Stanisławowie. Po wojnie mieszkał w Bochni i w Krakowie, gdzie w 1957 r. ukończył gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Kościuszki. W 1955 r., w dodatku do "Dziennika Polskiego", opublikował swój pierwszy wiersz "Podhale zimą". W tym samym roku został przyjęty do Koła Młodych przy krakowskim oddziale Związku Literatów Polskich. W 1958 r. przeniósł się do Warszawy, a w 1959 został członkiem rzeczywistym ZLP.

Po krótkim, burzliwym i pełnym ekscesów życiu (dwa małżeństwa, wyrok sądowy za gwałt) Iredyński ciężko chory (był alkoholikiem) zmarł w wieku czterdziestu sześciu lat, 9 grudnia 1985 w Warszawie. Pochowany został dzięki wsparciu i pomocy przyjaciół i znajomych w katakumbach na Powązkach.
[edytuj opis]