Gdy stanąłem na scenie byłem tak szczęśliwy, że zapomniałem o całym strachu. Nie pamiętałem już o tym, że przecież za niedługo ojciec dowie się o wszystkim, o tym, że profesor Keating pozna w końcu prawdę, o tym, że konsekwencje będą straszne. Grałem, po prostu grałem. W końcu mogłem robić to, co chciałem, co kochałem. To aktorstwo było moim przeznaczen(...)