Temat: "Kryminał i horror w jednym."

Jakie macie odczucia do książki? Mnie bardzo się podobała, uważam jednak, że pierwsza część była bezkonkurencyjna. Tutaj mam mieszane uczucia. No jasne, książka bardzo dobra, ale nie genialna.

Dlaczego bezkonkurencyjna? Czemu masz mieszane uczucia? Książka bardzo dobra, może nie genialna, więc czemu miałabym po nią sięgnąć? Napisz konkrety, bo takie farmazony nic mi nie mówią :]. Poza tym może faktycznie się za to zabierałam i teraz nie wiem, czy warto tracić na to czas, skoro czytelnik po niej nie potrafi nic powiedzieć oprócz "dobra była"?

Ja nawet 1 części nie mam. Przez brak funduszy nie nadążam z kupnem książek ; /

Już piszę. Część pierwsza była lepsza ponieważ więcej się w niej działo, było więcej akcji. Mieszane uczucia mam, bo mam. Nie mogłam stwierdzić od razu po przeczytaniu książki czy jest genialna czy dobra. Po zastanowieniu dałam jej piątke ;D. Co do konkretów - warto przeczytać jeśli podobała się pierwsza część. Harris nadal prowadzi nas w tym samym klimacie i atmosferze. @Sanai Zawsze jest biblioteka ;D

@rockaga Tak, ale ja nie lubię bibliotek. Wolę mieć książkę na własność, a poza tym książki w bibliotekach często są zniszczone -.-

To ja się wtrącę offtopowo ;p @rockaga dawno nie byłam w bibliotece, ale raczej tam nie zjawiają się premiery książkowe...

@aleandra Czasem się zjawiają. W mojej bibliotece nie ma może Martwego aż do Zmroku, ale są inne nowości np. Czarodziejka z Florencji czy Błazen Ch. Moore

Martwy aż do zmroku to żadna nowość... ale fakt, biblioteki inwestują raczej w lektury i książki potrzebne do nauki, bo z takich przynajmniej z musu młodzież korzysta. a zwykłe książki są, niestety, coraz mniej popularne...

a wracając do tematu dyskusji. książka ciekawa, czyta się przyjemnie o wydarzeniach w Dallas, ale ostatnie rozdziały, szczególnie fragment o ataku menady moim zdaniem zbędny. nieco zepsuł moją ogólną ocenę książki.

Ogólnie może być, dość ciekawa fabuła, ale czegoś jej brakowało, chociaż nie wiem czego. Pierwsza część o wiele bardziej mnie wciągnęła.

A ja lubię tę część głownie dlatego, że pamiętam dokładnie moment, od którego zaczęłam lubić Erika, a był on, rzecz jasna, tutaj Poza tym uważam, że dialogi są o wiele lepsze w tej, niż w pierwszej części, przez co ta podobała mi się bardziej, ale trudno stwierdzić, która jest lepsza. Ja zazwyczaj wolę ciąg dalszy od początków, więc tym bardziej trudno mi je ocenić obiektywnie. A co do akcji, to wiadomo, że w pierwszych częściach serii zawsze dowiadujemy się wszystkich szczegółów odnośnie stworzonego w nich świata, przez co może nam się zdawać, że dzieje się w nich więcej, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest i chyba właśnie tak jest w tym przypadku - czytałam tę serię prawie rok temu, a o wiele więcej pamiętam z drugiej, niż pierwszej części.
Ale i tak ma to małe znaczenie tę serię warto przeczytać dla całokształtu, a nie poszczególnych tomów

Stacja Fox Life zaczęła emitować serial "Czysta krew", więc z nudów obejrzałam pierwszy odcinek. Wciągnął mnie niesamowicie, więc poczęłam oglądać go regularnie. W ten właśnie sposób rozpoczęła się moja przygoda z serią Southern Vampire, którą odkryłam jakiś czas później.

Według mnie pomysł Charlaine jest innowacyjny, gdyż w przeciwieństwie do Anne Rice lub autorki popularnej sagi "Zmierzch" (której to twórczości nie mogę przetrawić), nie ograniczyła się jedynie do przedstawienia świata mitycznych wampirów - wprowadziła także wątek innych społeczności nadnaturalnych, takich jak zmiennokształtni czy czarownice (a nawet wróżki!), co dało ciekawą kombinację. Stworzyła nowy, pokrętny świat, w którym tzw. misty funkcjonują w społeczeństwie, a ich istnienie nie jest już owiane tajemnicą. W dość przejrzysty sposób ukazała nam skomplikowane relacje zachodzące między "tymi" społecznościami a ludźmi. Na domiar tego bardzo dobrze ukazała pokrętne charaktery mieszkańców miasteczka - ich bojaźliwość, niekiedy chorobliwą nienawiść i niezdolność przystosowania się.

Sama bohaterka jest postacią ciekawą i z książki na książkę można obserwować zmiany zachodzące w jej postępowaniu - dojrzewa, odkrywa mroczne strony ludzkiej natury, dzięki czemu nie uważa już swego daru za "ułomność". Bardzo łatwo ją polubić, gdyż ma dobre serce.

Serię cechuje ciekawa fabuła. Jestem świadoma, ze nie trafi w gusta wszystkich czytelników, jednakże bardziej wyrafinowanych fanów zjawisk paranormalnych twórczość Harris Charlaine powinna zainteresować. W mojej opinii, każdy następny tom jest tym ciekawszy, im bardziej skomplikowane są relacje bohaterów. Tchnęło to świeży powiew w serię, bo przecież życie to nie bajka. Dużo bardziej zawiłe stają się też przygody Sookie - są o wiele bardziej niebezpieczne, przez co książki czyta się z zapartym tchem (sama nie wiem, kiedy zaczęłam pochłaniać 10 tom ;D).

Jeżeli chcecie przeczytać coś lekkiego, jeżeli interesuje was ludzka (i wampirza) natura - jak najbardziej polecam