Kliknij aby pokazać pełne wyniki wyszukiwania!

START Rozmowa z Jadwigą Wojtczak-Jarosz

agnieszka3201 | Utworzono: 27 I 2015, 09:09:48 (ponad 9 lat temu)

Poruszający wywiad z Jadwigą Wojtczak-Jarosz. Autorką od, której wiele możemy, a nawet powinniśmy się nauczyć. Po zapoznaniu z treścią wzmaga się potrzeba przeczytania książki. "Kobiety Afryki - obyczaje, tradycje, obrzędy, rytuały” i innych pozycji autorki.

Niezwykła autorka, którą każdy czytelnik powinien poznać bliżej, tuż przed sięgnięciem po książkę. Fakt, że nie przyjdzie nam spotkać się z literacką fikcją, nie mającą nic wspólnego z rzeczywistością jest bezcenny podobnież jak świadomość, że autorka doskonale wie o czym pisze, bo zetknęła się z wieloma okropnościami tego świata.

A.J 1. Zapoznając się z Pani osobą nie można już w pierwszym momencie nie zauważyć Pani niezwykłości. Lekarz, który wielokrotnie stawał w skrajnych warunkach i sytuacjach, aby nieść pomoc innym. Kobieta potrafiąca w każdej sytuacji zachować zdrowy rozsądek i podejmować słuszne decyzje. Czy zechciałaby Pani zdradzić czytelnikom, jaką osobą jest na co dzień, i czy choć czasem myślenie o innych ustępuje myśleniu o sobie?

J.W.J: Dziękuję, pochwał trochę za wiele. Nie zawsze podejmowałam, jak Pani pisze, „słuszne decyzje”. W niektórych osobistych, byłam beznadziejna. W pracy, to co innego. Gdy prowadziłam w Kanadzie program ratowania chorych dzieci z dawnych republikach radzieckich, i sama musiałam jeździć na Wschód wyszukiwać te dzieci w różnych zbiorowiskach i badać, po prostu nie było czasu, ani warunków, aby myśleć o sobie. To było „coś za coś”. W ogólnym bilansie było opłacalne; uratowaliśmy setki dzieci. Wyleczenie kolejnego dziecka było dla mnie stokroć większą radością, niż dawniej kolejna publikacja. Może niepotrzebnie sporo lat poświęciłam badaniom naukowym, które w tamtych okresie i w dziedzinie, która mnie szczególnie interesowała, nie miały wielkiej przyszłości ze względu na brak zaplecza aparaturowego. Może byłby ze mnie większy pożytek, gdybym przez całe życie była wyłącznie lekarzem praktykującym. Na pewno atmosfera w rodzinie, bliższej i dalszej, w każdej chwili gotowej przyjąć i pomóc potrzebującemu, też miała znaczenie na nastawienie do życia i wybór zawodu. Ale wybrałam go bardzo wcześnie, bo jeszcze w dzieciństwie, mimo że nikt w rodzinie nie był lekarzem.

Zadane przez Panią pytania, w ten sposób sformułowane, zmusiły mnie do zastanowienia się nad rolą różnych wydarzeń w moim życiu. Na wiele życiowych zdarzeń nie mamy przecież wpływu i często nie zauważamy, że one, mimo że nieraz błahe, mogą w sposób istotny kształtować naszą osobowości, może przede wszystkim te, które miały miejsce w dzieciństwie. Ja nie należałam do dzieci „ułożonych”. Nauka czytania nudziła mnie okropnie. Elementarz z miejsca uznałam za tak nudny, że czytanki w nim zawarte powinno się zadawać dziecku za karę, albo jako lekarstwo na sen. W dodatku, chodzenie po drzewach, płotach, strychach, było moim ulubionym zajęciem. Na domiar złego wymyśliłam, że bycie dziewczynką pozbawia mnie szeregu przywilejów. Starałam się więc naśladować brata, co miewało skutki fatalne. Stanęłam kiedyś przed własną babcią, która w siedząc w bujanym fotelu dziergała dla mnie piękny biały kołnierzyk, i rozstawiając szeroko nogi, jak lubili robić chłopcy, podwinęłam sukienkę i wsadziłam ręce do kieszeni w majtkach, które na usilną moją prośbę wszyła mi do nich mama. Wkładanie rąk do kieszeni spodni, połączone z podwijaniem klap marynarki, było (moim zdaniem) najbardziej charakterystyczną cechą płci męskiej. Wrażenie było piorunujące. Biały kołnierzyk z kłębkiem bawełnianych nici wypadł babci z rąk i potoczył się prosto pod szafę, a ja stałam zaskoczona, bo spodziewałam się, że wraz z babcią będziemy razem cieszyć się moim pierwszym osiągnięciem w dziedzinie - dziś by się powiedziało - „gender”. Pamiętam, po przemyśleniu sprawy, zrozumiałam, że nawet osoby dobre i bliskie mogą mieć całkowicie inny punkt widzenia i nic ich nie przekona, co nie znaczyło, abym sama zmieniła pogląd.

Dalszy ciąg na stronie http://wydawnictwopsychoskok.pl/wywiad-z-jadwiga-wojtczak-ja...

Zapraszamy na Facebook – https://www.facebook.com/kobietyafryki