Analiza wchodzenia nowego medium, jakim w latach 60. była telewizja, w polski system mediów masowych (wówczas nazywanych środkami masowej informacji i propagandy).
Autor w swojej pracy zajmuje się zagadnieniem ogromnie ważnym z punktu widzenia historyków - a mianowicie związkiem telewizji z życiem społeczeństwa. O ile prasa , radio oraz film były w PRL traktowane jako środki propagandy, to telewizja rozwijała się spontanicznie, z inicjatywy oddolnej - inżynierów, dziennikarzy radiowych.
Kierownictwo PZPR z towarzyszem Wiesławem Gomułką na czele, nie dostrzegali znaczenia telewizji jako instrumentu propagandy partyjnej, a raczej traktowali ją jako środek upowszechniania kultury. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 