To bardzo cenna pozycja. Zdecydowanie wyróżnia się spośród twórczości pamiętnikarskiej obrazującej życie Sybiraków. Opowiada o zesłaniu widzianym oczyma kilkuletniej dziewczynki, co eliminuje - i to mocna strona opowiadań - wszelkie wątki martyrologiczne, ojczyźniany patos, skupiając się na tym, co było najważniejsze - jak przeżyć kolejny dzień. Posiadanie chleba stawało się niemal obsesją, która towarzyszyła nie tylko na Sybirze, ale trwała jeszcze długo po powrocie do kraju.
Autorka znalazła sposób, by o zesłaniu pisać bez publicystycznego patosu, lecz dosadnie, ubarwiając swoje przeżycia odcieniem humoru i smakowitą ironią. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 