Buntowniczka z pustyni

Alwyn Hamilton

[zmień okładkę]

Bardziej wybuchowa niż proch strzelniczy!

Bezkresne piaski pustyni przemierzają tajemnicze bestie, w których żyłach płynie czysty ogień. Krążą pogłoski, że istnieją jeszcze takie miejsca, w których dżiny wciąż parają się czarami. Lud Miraji coraz mocniej występuje przeciwko tyranii Sułtana. Każda noc pośród wydm pełna jest niebezpieczeństw i magii. Jednak osada Dustwalk nie jest ani magiczna, ani mistyczna – to zabita deskami dziura, którą nastoletnia Amani pragnie opuścić przy najbliższej okazji.

Buntowniczka wierzy, że dzięki talentowi w posługiwaniu się bronią, uda jej się uciec spod opieki despotycznego wuja. Podczas zawodów strzeleckich poznaje Jina – tajemniczego i przystojnego cudzoziemca, który może jej pomóc w realizacji planów. Amani nie przepuszcza jednak, że jedna, ryzykowana decyzja, sprawi, że będzie musiała uciekać przed armią Sułtana, ramię w ramię ze zbiegiem oskarżonym o zdradę stanu.

Cykl Buntowniczka z pustyni

0.5 Opowieści z piasku i morza
1. Buntowniczka z pustyni
2. Zdrajca tronu
3. Duchy rebelii
[edytuj opis]

Przewiń: [] []

Czytelnicy tej książki polecają

Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa

Akademia Pana Kleksa

Igrzyska Śmierci: W Pierścieniu Ognia

Selekcja: Rywalki

Niezgodna

[dodaj cytat]

Popularne cytaty

"- Dlaczego więc walczysz za ten kraj, jeśli nie czynisz tego dla niego? Za kraj, którego nie rozumiesz i masz mu za złe, że zabrał ci rodzinę...
- Masz rację - przerwał mi. - Nigdy nie rozumiałem tego kraju. Nigdy nie rozumiałem, dlaczego Ahmed postanowił wszystko rzucić i przenieść się tutaj. Dopóki cię nie poznałem.
[...]
- Ty jesteś tym krajem, Amani - mówił ciszej. - Bardziej żywa niż cokolwiek innego. Cała z ognia i prochu strzelniczego, zawsze z jednym palcem na cynglu."

Dodał: Katia Dodano: 25 IX 2017 (ponad 7 lat temu)

0 0

"- Jesteś urodzoną kłamczuchą. - Wciąż nieznacznie się uśmiechał. - Jak na kogoś, kto nie kłamie.
- Dużo ćwiczyłam. - Cały czas trzymał moją dłoń. Opuściłam rękę i podniosłam wzrok. Wtedy dopiero zobaczyłam czerwoną plamę na jego białej koszuli i przypomniałam sobie krew na ladzie.
- Odwróć się. - Wciągnęłam powietrze przez zęby. Miał zakrwawione całe plecy. - Nie chciałabym cię martwić - powiedziałam, starając się nie okazywać niepokoju - ale nie wiem, czy zauważyłeś, że zostałeś postrzelony?
- Ach. - Przyjrzałam mu się dokładniej i zauważyłam, że ściska ladę, żeby utrzymać się w pionie. - Prawie o tym zapomniałem."

Dodał: Katia Dodano: 25 IX 2017 (ponad 7 lat temu)

0 0

[dodaj temat]