W tej powieści filozofia życia łączy się z liryką, poszukiwanie własnego dna serca z wnikliwą obserwacją codziennego potoku życia. I co znamienne - tak Konstancja, której coraz bardziej ciąży habit, jak i pisarz żyją na uboczu choć w jakimś tam tłumie, jakby z góry byli sobie przeznaczeni, by samotność pomnożyć? uciec od niej ku sobie?
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 