Jestem w połowie czytania i muszę przyznać, że dziwi mnie Nagroda Nobla... Muszę przyznać, że zachwyca mnie język, słownictwo, konstrukcja zdań, ale nie potrafię sobie poradzić z zapamiętaniem postaci; nie tylko następnego dnia, ale w trakcie czytania nie mogę się połapać kto jest kto, kto jest kim...
Trudno mi ocenić ten zbiór. Z jednej strony doceniam klimat, jaki stworzyła autorka, także jej styl i dojrzałość pióra, którą się od razu wyczuwa. Z drugiej zaś strony prawie wszystkie opowiadania mnie nudziły, nie potrafiłam się wciągnąć, odpływałam myślami. Niemniej sięgnę po kolejną książkę noblistki, zresztą (prawie) nigdy nie rezygnuje z pisarza/pisarki po trzykrotnej próbie. A "Przyjaciółkę" z młodości polecam fanom autorki, a także osobom, które lubią formę opowiadań.
