Philip Levine, poeta, eseista i tłumacz, urodził się w roku 1928 w Detroit w rodzinie imigrantów o korzeniach rosyjsko-żydowskich. Przemysłowe miasto odegrało znaczącą rolę zarówno w jego biografii, jak i twórczości – doświadczenie pracy fizycznej w fabryce samochodów, liczne wiersze poświęcone codziennemu życiu klasy robotniczej, krzepkim sąsiadom i pijanym robociarzom, przysporzyły mu miana „jedynego amerykańskiego poety proletariackiego”. Ta anarchistyczna, przepełniona buntem poezja, wyczulona na niesprawiedliwość społeczną, rasizm i antysemityzm, zawsze przemawiała wyrazistym głosem gniewu i protestu. Ale w jego dorobku jest także wiele wierszy refleksyjnych, nieledwie autobiograficznych; poetyckie portrety i wspomnienia są zarazem medytacją nad sensem życia i wyrokami historii.
Patronat nad książką objęli Instytut Książki oraz Festiwal Czesława Miłosza
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo: