Nam jednak pozostanie w pamięci ten polski dwór szlachecki, strażnik narodowej tradycji, ostoja religijności, patriotyzmu, bon tonu, który uczył, jak dobrze przeżyć, by zapisać się w pamięci potomnych. Do takiego dworu tęsknimy. I niech ta nostalgia pozostanie.
Pisał o dworze Włodzimierz Tetmajer: "Niech się święci mój cichy, pod drewnianym gankiem, Mój wiejski dworek biały, w gaju starych drzew, W ogrodzie wonnym zielem: miętą i rumiankiem. Z każdej ściany tam wieje innych czasów wiew. Zbudowałem go dzieciom; w takim samym wzrastałem, W takim nas kołysała starych ojców pieśń". Razem z dworami bezpowrotnie zniknął na zawsze styl życia. Poszanowanie dla historii Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 