"Tamtego dnia jej życie się zmieniło. Tak jakby wiatr miłości, entuzjazmu, dobrej energii, który przyniosło spotkanie z Arthurem, nigdy nie istniał. Znów zaczęła faszerować się lekami: brała pastylki, żeby zasnąć i żeby się obudzić, żeby zjeść i żeby strawić."
Dodał: olii
Dodano: 09 VIII 2012 (ponad 12 lat temu)
00
"Nagle przypomniała sobie jeden z ciepłych wieczorów, które spędziła z Millerem w jego bibliotece, czytając powieści. gdy skończyła przepiękną historię Abelarda i Heloizy, spytała go ze łzami w oczach:
-Arthurze, jak to możliwe, by dawać z siebie tak wiele miłości?
-Ależ to proste: wystarczy tyle samo jej otrzymać - odpowiedział.
Być może to dlatego nigdy nie miała pokochać kogoś na zawsze. Nigdy przecież nie doznała miłości, nawet wtedy, gdy była jeszcze dzieckiem. Taki zapadł na nią wyrok: urodziła się, by kochać, a nigdy się tego nie nauczyła."
Dodał: olii
Dodano: 09 VIII 2012 (ponad 12 lat temu)
