Na drodze pogrążonej w rozpaczy, pozbawionej środków do życia i wszelkiej nadziei Gunnhild pojawia się niespodziewanie jej syn Kristian. Dzięki niemu i kapitanowi Jægerowi wydobywa się z otchłani desperacji. Razem, na pokładzie statku Ulrikke, ruszają do Europy. Powraca wiara, że rodzina znów będzie razem. Gunnhild nie ma jednak pojęcia, jak dramatycznie obracają się losy Guro i Emilie...
- Jesteś zszokowana, prawda? - Guro popatrzyła na nią hardo.
- Tak…
- Więc powiedz to! Powiedz, że nie zasługuję, aby być twoją córką ze względu na moje zachowanie!
- Czy właśnie tego pragniesz?
Gunnhild nie mogła już dłużej powstrzymywać łez. Przygryzła dolną wargę, aby nie wybuchnąć głośnym płaczem.
- Czy chcesz, abym się ciebie wyrzekła i odsunęła cię ode mnie?
- Tak!
Odpowiedziała zdecydowanym tonem z nuta goryczy, która złamała Gunnhild. Próbowała opanować płacz, ale Guro wysuwała w jej stronę coraz to nowe bolesne oskarżenia.
- Tak będzie lepiej! I tak odsunęłaś się ode mnie… od nas… od wszystkich dzieci plecami! Odesłałaś nas od siebie… [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 