10 listopada 1970 roku na ekranach francuskich telewizorów pojawił się Georges Pompidou. „Rodacy – rzekł – zmarł generał de Gaulle. Francja jest wdową”.
Dzień wcześniej odszedł człowiek, który przez kilka dziesięcioleci był symbolem wielkości Francji. Żołnierz, polityk, mąż stanu – generał Charles de Gaulle za życia zyskał sobie nienawiść jednych i oddanie innych, po śmierci stał się mitem.
Ile jest prawdy w legendzie? Jaki naprawdę był człowiek, który podczas II wojny światowej uratował honor Francji jako przywódca Wolnych Francuzów, a w 1958 roku ocalił samą Francję od wojny domowej, biorąc władzę w swoje ręce?
Dzieciństwo, szkoła wojskowa w St Cyr, kariera w armii, dni wojennej chwały, wojna w Algierii, pucz generałów, odtrącenie przez własny naród, dobrowolne wygnanie w domowym ustroniu i triumfalny powrót do władzy – ta książka ukazuje losy jednego z najwybitniejszych przywódców XX wieku, od początku stulecia po ruchy kontestacyjne lat 60.
Obok znanych faktów i politycznych wizji prezydenta – stworzenie z Francji supermocarstwa, koncepcja Stanów Zjednoczonych Europy, zbliżenie z Niemcami Adenauera – odkrywamy barwne szczegóły jego biografii: pobyt w niemieckiej niewoli w czasie I wojny, kiedy młody de Gaulle uczył języka francuskiego swego współwięźnia, przyszłego marszałka Tuchaczewskiego, polski epizod w atakowanej przez bolszewików Warszawie w 1920 roku, wyrok śmierci za zdradę stanu, i oczywiście późniejsze głośne zamachy na życie generała. Po raz pierwszy obok powszechnego wizerunku aroganckiego autokraty i sztywnego, wyniosłego, upartego polityka, dostrzegamy żywego, targanego emocjami człowieka. Ostatni wielki Francuz broni się sam – bez wątpliwej pomocy mitu. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 