Trylogia Jeana d'Ormessona Wieczorny wiatr, Wszyscy mężczyźni za nią szaleją, Szczęście w San Miniato stanowi właściwie jedną powieść-rzekę, której akcja rozgrywa się na przestrzeni około 100 lat (od połowy XIX do połowy XX wieku) . Jest w tej książce coś niezwykłego, jakieś tajemnicze ciepło i nostalgia, połączone z subtelnym poczuciem humoru. D'Ormesson balansuje na granicy fikcji i prawdy, starając się stworzyć złudzenie, że wszystko, co opisuje, wydarzyło się naprawdę. Jest w tej książce wiele zadumy nad ludzkim życiem i przemijającym czasem ("czas" figuruje w spisie postaci jako "główny bohater życia i książek"). Refleksje autora nie mają jednak w sobie nic łzawo-patetycznego, są wyrażone bardzo prostymi, często przejmującymi w swojej prostocie słowami. Odczuwalne na każdym kroku ciepło, które emanuje z powieści, wynika być może z tego, że narrator jest uosobieniem pobłażliwości i tolerancji dla ludzkich - politycznych, uczuciowych i innych - słabości i wyskoków. Nic, co ludzkie, nie jest w stanie narratora zaskoczyć, niczym nie jest on w stanie się zgorszyć, albowiem towarzyszy mu stale świadomość, że upływający czas i tak zatrze wkrótce za sobą wszelkie ślady. Jest to książka, którą czyta się doskonale i do której miałoby się ochotę wracać, gdyż pomaga nam pogodzić się ze wszystkim, na co mamy niewielki wpływ: z zawirowaniami historii, przypadkowymi zrządzeniami losu i własną naturą.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 