Opowieść o życiu, filmach i polskiej recepcji Wernera Herzoga. Czy Herzog jest ostatnim artystycznym kontynuatorem niemieckiego romantyzmu? Jaki jest jego stosunek do rewolucji 1968? Czym różni się według niego prawda od faktu i jakie ma to znaczenie dla filmu dokumentalnego? Maria Janion opowiada Kazimierze Szczuce, w jaki sposób filmy Herzoga stały się tematem jej słynnego gdańskiego seminarium. Piotr Kletowski mówi o projekcie ukrytym w filmach Herzoga z Klausem Kinskim. Artur Żmijewski wyciąga Herzoga z kina, a Benjamin Noys interpretuje słynną bijatykę między Herzogiem a Kinskim jako sprzeczkę filozoficzną.
Werner Herzog właśc. Werner Stipetić (1942) – reżyser filmowy, scenarzysta. Studiował na Wydziale Historii Literatury i Dramatu na Uniwersytecie w Monachium, potem w Pittsburghu, gdzie był stypendystą Fundacji Fullbrighta. Pracował w hucie, żeby zdobyć pieniądze na zrobienie pierwszego filmu. W 1963 r. założył własną wytwórnię filmową Werner Herzog Film Produktion. Autor ponad 50 filmów krótko i pełnometrażowych. Do najbardziej znanych należą: Aguirre, gniew boży (1972), Zagadka Kaspara Hausera (1974), Stroszek (1977), Nosferatu wampir (1979), Fitzcarraldo (1982), Biały diament (2004), Spotkania na krańcach świata (2007). [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 