Władimir Georgiewicz Sorokin, (ros. Владимир Георгиевич Сорокин) — rosyjski pisarz, grafik i czołowy przedstawiciel rosyjskiego konceptualizmu.
Urodził się 7 sierpnia 1955 roku w miasteczku Bykowo niedaleko Moskwy. Debiutował w wieku 17 lat w czasopismie Za kadry nieftianikow. Obecnie jest uznawany za jednego z trzech czołowych rosyjskich postmodernistów (obok Wiktora Pielewina i Wiktora Jerofiejewa). Jest autorem opowiadań, scenariuszy filmowych, dramatów i powieści, m.in. Norma, Tridcataja lubow’ Mariny, Sierdca czetyrioch, Gołuboje sało (Błękitna słonina), Lod (Lód) i Oczeried' (Kolejka). Jego literatura przez wielu uznawana jest za dość kontrowersyjną — proputinowska organizacja "Idący razem" wrzucała "Błękitne sadło" do makiety sedesu, dopatrując się w utworze treści pornograficznych (chodziło o scenę intymnego zbliżenia Józefa Stalina i Nikity Chruszczowa), zaś na Sorokina po publikacji "Lodu" spadł grad oskarżeń o faszyzm (w powieści uprzywilejowaną pozycję mieli niebieskoocy blondyni).
Mimo kontrowersji utwory Sorokina z powodzeniem zostały przetłumaczone m.in. na angielski, niemiecki, francuski, holenderski, fiński, szwedzki, włoski, polski, japoński i koreański. [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
