(ur. 10 października 1908 w Barcelonie - zm. 13 kwietnia 1983 w Gironie), pisarka katalońska.
Jedna z najwybitniejszych postaci literatury katalońskiej XX wieku. Po hiszpańskiej wojnie domowej przebywała na emigracji we Francji, a od 1954 w Szwajcarii. Do Katalonii powróciła w 1979. Rok później, w 1980 otrzymała nagrodę Premi d'Honor de les Lletres Catalanes jako wyraz uznania dla całego dorobku pisarskiego.
W Polsce ukazały się powieści Diamentowy plac (Czytelnik, 1970) oraz Śmierć i wiosna (fragmenty w Literaturze na Świecie nr 7-8/2000), opowiadania z tomu Moja Krystyna i inne opowiadania (w Literaturze na Świecie nr 5-6/2003), a także zbiór opowiadań Płatek białej pelargonii (Księgarnia Akademicka, 2008).
Ze względu na styl oraz jakość opisów, powieści Rodoreda były porównywane do twórczości Virginii Woolf, uwielbianej przez katalońską pisarkę. Głównymi bohaterkami jej powieści są kobiety, a styl narracji jest poetycki, symboliczny i bardzo oryginalny - stał się inspiracja dla wielu późniejszych autorów. Akcja powieści rozgrywa się w ważnych dla autorki miejscach, takich jak: Gràcia (dzielnica Barcelony), Romanyà de la Selva (dzielnica Girony) i Genewa. Przedstawia społeczeństwo katalońskie oraz zmiany jakie w nim zachodziły w XX [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
