Krystyna Chiger

"Setki szczurów, może tysiące. I robaki. Pokłady tłustych, oślizłych robali wszelkich rozmiarów, robali pokrywających całe ściany, kamienie, warstwy mułu. To było obrzydliwsze niż najokropniejszy koszmar, a my byliśmy w samym jego środku."

"Tola nie mógł się przyzwyczaić do surowych warunków podziemia, a ta nora była przecież naszym domem. Nie rozumiał, jak mogliśmy żyć w takim obrzydliwym miejscu. Nie mógł wytrzymać błota, smrodu, zimna i szczurów. Wykrzykiwał na nas: Wy żyjecie tutaj jak zwierzęta. Jesteście tu od trzynastu miesięcy, a ja nie mogę w tym miejscu wytrzymać trzynastu godzin!"