Julio Cortázar (ur. 26 sierpnia 1914 w Brukseli, zm. 12 lutego 1984 w Paryżu) - argentyński pisarz.
Jego rodzice byli Argentyńczykami, w Argentynie otrzymał wykształcenie, mieszkał tam i pracował jako nauczyciel i tłumacz. Autor powieści i zbiorów opowiadań. W jego prozie uwagę wzbudza kunsztowny język, przeplatanie się świata rzeczywistego i fantastycznego, który pojawia się nagle i często w związku z uczuciami bohatera, grami, które sam ze sobą odbywa, wykrzywioną pseudonaturalistyczną konstrukcją świata. Pisał także opowiadania będące zabawami z pogranicza filologii i wyobraźni, wodzące na manowce za pomocą neologizmów (nazwy tańców: tregua, espera, katala w opowieściach o Kronopiach i Famach) i raptownych przekształceń utartych językowych fraz, urywania zdań w nieoczekiwanych momentach, lub zawiłych, złożonych wypowiedziach, które rzadko pozostają jednoznaczne. Przez prozę Cortázara przebija doświadczenie outsidera, "paryskiego Argentyńca", nonkonformisty nie potrafiącego wytrzymać na ciepłej posadzie tłumacza w międzynarodowej organizacji, obserwującego poruszające się zegarki w stołówce i jeżdżące windą zestawy guzików.
Na szczególną uwagę w dorobku pisarza zasługuje najwyżej oceniana Gra w klasy, która jest także grą z dotychczasową linearną formą powieści. Nowoczesne teorie literackie uznają ją za jeden z pierwszych przykładów hipertekstu. We wstępie do powieści czytamy, że można czytać ją na co najmniej dwa sposoby - tradycyjnie i poruszając się po wytyczonym przez pisarza szlaku, który polega na przemieszczaniu się od rozdziału do rozdziału w innej niż normalna kolejności.
Książki Cortázara przetłumaczyła na język polski pisarka Zofia Chądzyńska.
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
