J. M. Wajdenfeld

"- Och – aż mnie zatkało, coś takiego
- Wiesz, że jadeity mają magiczną moc, wzmacniają siłę tego, kto je ma i wiążą na wieki… To prezent od chłopaka?
- Nie – co go to cholera obchodzi. – Mam je od zawsze, to chyba pamiątka rodzinna."

"Gdzieś głęboko w środku to pragnienie bliskości wzbudziło jakieś dawno zapomniane uczucie…., może wspomnienie. Nie czułam tego do nikogo i miałam wrażenie, że straciłam coś, czego nie dostanę nigdy…. I choć przecież nigdy tego nie miałam, poczułam tak wielką stratę i pustkę i poczułam jak bym już tego wszystkiego doświadczyła. Kiedy i gdzie…? W snach?"

"To było jak czarna dziura, kiedy patrzyłam na obraz jak by mnie wciągał, czułam w nim taki niepokój, a jednocześnie głód i pragnienie, pożądanie i strach. Kolory i linie jakby walczyły ze sobą, a nie komponowały się w konkretny wizerunek, a i tak wiedziałam, że to Maks. Nie jego portret broń Boże, ale jakby wizja jego duszy, bez wymiaru, czasu, kształtu i … i zmysłów. Sama energia i ekspresja emocji, ale bez zmysłowego odczucia. Patrząc na obraz, tak go odczuwałam i jednocześnie myślałam, że bredzę, albo wariuję. Przerażona zwinęłam obraz, zastanawiając się, co mnie naszło i na serio obleciał mnie strach, że wariuję."