Eugeniusz Iwanicki

"Iwonka wstała i wyjrzała przez okno. Po drugiej stronie ulicy szedł pan z pieskiem, długim jamnikiem, z góry podobnym do klocka na biegunach. Pies sunął przy ziemi wyprostowany, z wyciągniętym ogonem.
- Patrz! - wykrzyknęła nagle Iwonka.
Janka zeskoczyła z fotela, dopadła okna.
Czarny pan w meloniku wyszedł na rozgrzany asfalt, rozejrzał się, uniósł czarne pudło na wysokość głowy, przyłożył do niego ucho. Stał tak chwilę nasłuchując, w końcu uśmiechnął się i poszedł szybkim, drobnym krokiem w stronę przystanku autobusowego.
- Zastanawiam się, co może być w tym pudle!
- Złoto.
- W dzisiejszych czasach - Iwonka wzruszyła ramionami - dziewczyno, kto dziś ma tyle złota!
- Brylanty.
- Jeszcze lepiej.
- A może... może...
- No, śmiało, wysil wyobraźnię.
- Może tam są jego narzędzia?...
- Brawo. Narzędzia tortur, prawda?
- Nie, takie do włamań, wiesz.
Iwonka spoglądała jakiś czas w stronę, gdzie skrył się czarny pan, potem usiadła z powrotem na fotelu, poprawiła sukienkę.
- A może zabawimy się w detektywów?
Janka zbladła, skuliła się jeszcze bardziej, objęła rękami kolana."