Cristina Moracho

"- Podoba ci się, że jestem, jaka jestem, bo w porównaniu ze mną jesteś normalny. Zachowujesz się, jakbyś był wściekły, że skupiłam na sobie całą uwagę, ale przecież tego waśnie chciałeś. Chciałeś być tym normalnymi dzięki mnie nadal nim jesteś. W skali od jednego do Althei, jesteś Olivierem."

"Althea robi co może, żeby nie zasnął przed powrotem do domu. Szyby są opuszczone i wnętrze samochodu wypełnia rześkie marcowe powietrze, w którym włosy dziewczyny łopoczą wściekle wokół jej twarzy, niczym skrzydła. Z głośników sączy się skrzekliwy punkowy lament. Althea próbuje przekrzyczeć muzykę, podczas gdy Oliver, z głową opartą o zagłówek, walczy z opadającymi powiekami."